گروه بورس کالا- علی غفوری: زمانی که یک شرکت تشخیص بدهد که در سازمان خود نیاز به مدیریت ریسک قیمت دارد، باید تصمیم بگیرد تا با استفاده از قراردادهای تجاری در بورس یک حساب در نزدیک کارگزار باز کند.

مانند هر بازار دیگری باید شرکت کارگزاری را انتخاب کند که با آن بتواند راحت کار کند و کارگزار نیز متعهد به ارائه خدمات پرارزش به صنعت فولاد است. این کارگزاران باید بتوانند ضمن شناخت فعالیت تجاری دقیق هر شرکت از خطرات یا ریسک قیمت آن نیز مطلع باشد.

عواملی که شرکت‌های فولادسازی باید آن را در نظر بگیرند این است که آیا شرکت کارگزاری کارشناسی را در زمینه فولاد استخدام کرده است، خصوصا اینکه بتواند با مشتریان آن صنعت کار کرده یا اینکه می‌تواند به طور ۲۴ ساعته فعالیت تجاری داشته باشد یا اینکه آیا کارگزار می‌تواند از طریق سکوهای الکترونیکی و سالن LME به فعالیت تجاری دسترسی داشته باشد.

کسانی که در صنعت فولاد به دنبال استفاده از این ابزارها هستند باید از مزیت یا خاصیت کاملا منظم قراردادهای تجاری بورس جهانی منتفع شوند، اما آنان باید همچنان از این آگاه باشند که فرآیند باز کردن یک حساب به آنان این امکان را می‌دهد که فعالیت تجاری خود را با فراغ بیشتری انجام دهند.

در مرحله اول، شرکت باید دقیقا مشخص کند که کدام بخش از فعالیت تجاری آن مستعد خطر قیمتی است و تا چه حد می‌خواهد در آن مدیریت کند.

اکثر کارگزاران توصیه می‌کنند که یک شرکت که می‌خواهد یک حساب باز کند فرد یا سازمان خاصی را برای قبول مسوولیت مدیریت ریسک قیمت تعیین می‌کند. این کار می‌تواند ارزیابی اهداف مدیریت ریسک یک شرکت را راحت‌تر کند.

با وجود اینکه سیستم تامینی به شرکت این فرصت را می‌دهد که از احتمال خطرات ریسک قیمت‌های خود بکاهد، ولی نمی‌توان گفت دقیقا پایه علمی دارد، چون محصولات دادوستد شده در بورس به طور ذاتی امکان ریسک آنان اجتناب‌ناپذیر است. بنابراین باید زمانی که شرکت از سیستم تامینی استفاده می‌کند، همواره آن سیستم تامینی را با توجه به شرایط فیزیکی طراحی شده برای حفاظت، نظارت و مدیریت نماید.