قراضه فولادی کانال ۳۵۰ دلاری را از دست داد
تمایل به خرید سنگآهن دریایی در آسیا طی دومین روز از هفته افزایش یافت و به این ترتیب پلتس، بهای هر تن سنگآهن عیار ۶۲درصد وارداتی به بنادر شمالی چین را با رشد ۲۶/ ۲درصدی ۱۰۴دلار و ۲۵سنت ارزیابی کرد. تقاضا برای فولاد در چین افزایش یافته است که احتمالا بخشی از آن به ذخیره‌‌‌سازی محصول پیش از تعطیلات روز ملی چین مربوط می‌شود. رشد تقاضا بر بازار محصولات فولادی تخت و طویل تاثیر زیادی گذاشته و از رشد قیمتی در بازار سنگآهن حمایت کرده است.
مشتریان زغال، چشم‌‌‌انتظار روشن‌شدن وضعیت بازار
زغال‌‌‌سنگ کک‌‌‌شوی فوب استرالیا و سی‌‌‌اف‌‌‌آر چین روز سه‌‌‌شنبه سیزدهم سپتامبر نیز بدون تغییر قیمتی در بازار مورد معامله قرار گرفت. در حال حاضر، اغلب مشتریان ترجیح می‌دهند خریدهای خود را به امید روشن‌شدن بیشتر وضعیت در بازار به تعویق بیندازند. به این ترتیب، پلتس پریمیوم زغال‌‌‌سنگ کک‌‌‌شوی آسیا فوب استرالیا را روز سه‌‌‌شنبه سیزدهم سپتامبر برابر ۲۷۱دلار و ۵۰سنت ارزیابی کرد. پلتس، پریمیوم زغال‌‌‌سنگ آسیا سی‌‌‌اف‌‌‌آر چین را نیز برای روز سیزدهم سپتامبر برابر ۲۹۵دلار به ازای هر تن ارزیابی کرد. یک تاجر چینی نیز به موجودی بالای زغال‌‌‌سنگ داخلی در چین اشاره کرد و گفت: وجود منابع زغال‌‌‌سنگ باعث می‌شود تا دارندگان محصول صادراتی برای جلب نظر خریداران چینی به ارائه تخفیف خوب نیاز داشته باشند.
افت نرخ قراضه به کاهش تولید منجر می‌شود
قیمت قراضه وارداتی به ترکیه در دومین روز از هفته کانال ۳۵۰دلاری را از دست داد و پلتس بهای این محصول را ۳۴۹دلار و ۵۰سنت ارزیابی کرد. کاهش فولادسازی در ترکیه با توجه به نبود تقاضا برای محصولات نهایی، مهم‌ترین دلیل از سکه افتادن بازار قراضه وارداتی در این کشور است. در حالی که قراضه وارداتی به ترکیه ارزان می‌شود، از نرخ قراضه داخلی این کشور نیز کاسته می‌شود. با وجود این، یک منبع تجاری اتحادیه اروپا معتقد است که بازار در سه‌ماه چهارم سال در نرخی بالاتر از کانال ۳۵۰دلاری ثبات پیدا می‌کند.
اگرچه تقاضا برای قراضه کاهش داشته؛ اما تولید ضایعات رو به افول گذاشته است که این موضوع می‌‌‌تواند به رشد قیمتی این محصول در بازار کمک کند. ظرف ماه‌‌‌های اخیر، فولادسازان ترکیه با کاهش تقاضا برای محصولات در بازار داخلی و صادراتی مواجه شده‌اند و جهش نرخ انرژی در این کشور شامل برق و گاز صنعتی با افزایش هزینه تولید، آنها را به سمت زیان‌‌‌ده شدن سوق داده است. در این شرایط، بسیاری از فولادسازان به تولید فولاد با حداقل ظرفیت روی آورده‌‌‌اند.
