«دنیای اقتصاد» وضعیت مبادلات در بورس کالا و بازار آزاد را در مورد محصول فولاد بررسی کرد
پارادوکس تقاضا در دو بازار
«ذهنیت افزایش نرخ»، «انتظار برای بالا بودن حجم تقاضای آینده و تقویت سازوکارهای تولیدی» و در نهایت «شائبه وجود سفته‌بازی و واسطه‌گری در این بازار» سه عامل مهمی هستند که باید به آنها اشاره کرد. به‌صورت دقیق‌تر این احتمال وجود دارد که شرکت‌هایی که از سهمیه خرید کافی به هر دلیلی برخوردار نیستند مجبور باشند مواد اولیه خود را از بازار آزاد و واسطه‌ها تهیه کنند که همین داده به معنی قدرت‌نمایی بیشتر واسطه‌گری در این بازار است. اما سوالی که مطرح می‌شود این است که چرا شاهد عرضه‌های پرحجم پروفیل در بورس کالا نیستیم؛ آن هم در وضعیتی که حجم معاملات ورق در هفته‌ها و ماه‌های گذشته بالا بوده است، زمان تحویل آن سپری شده و هم اکنون زمان عرضه پروفیل داخلی در بورس کالا است، به نظر می‌رسد باید به عدم عرضه گسترده پروفیل در بورس بیش از پیش پرداخت و با مستندات کافی این شرایط را مورد رهگیری قرار داد. در این بین «دنیای اقتصاد» در گزارش‌های پیشین از محرک‌های رشد قیمتی در بازار گفت ولی در همان گزارش اشاره شد که ضعف تقاضا و رکود نسبی و تعطیلات پیش رو در نهایت پتانسیل بزرگی را برای افزایش قیمت‌ها باقی نمی‌گذارد؛ از سوی دیگر در روزهای گذشته شاهد جرقه‌های رشد قیمتی پراکنده‌ای در بازارهای مختلف بودیم که در بازار فولاد هم این روند مشاهده شد که البته در بازار فولاد، صراحت بیشتری داشت. با توجه به این شرایط هنوز رکود نسبی در بازار با فرض «ضعف تقاضا» وجود دارد، اگر چه ذهنیت‌هایی در مورد «افزایش تقاضای موثر»، «تقویت جذابیت سفته‌بازی»، «بهبود نسبی بازار» و «تکانه‌های رشد قیمت دلار» و «احتمال افزایش نرخ بهای فولاد» نیز شنیده می‌شود، از طرف دیگر انتظار بر این است که شاید به مرور زمان، مسیر برای صادرات مصنوعات فولادی، مخصوصا از طریق واحدهای نوردی گشایش پیدا کند، به این معنا که شاهد وضعیت بهتری برای صادرات باشیم و سختگیری‌ها کمتر شود که این هم می‌تواند حمایتی از بازار فولاد داشته باشد.
رخدادی که در گذشته به آن اشاره کردیم «پتانسیل‌های افزایش تقاضا و رشد قیمت‌ها» است که روز گذشته در عرضه‌های بورس کالا همین موضوع مشاهده شد، به‌صورت دقیق‌تر با ورود عرضه‌ها شاهد آن هستیم که تقاضای زیادی به بازار وارد شده و همین تقاضا که البته در هفته‌های گذشته هم در بورس کالا شرایط مشابهی را داشت این‌بار قدرت‌نمایی بیشتری داشت و باعث شد که ذهنیت‌ها به سمت افزایش نرخ در بستر بازار تقویت شود، این شرایط به معنای آن است که بازار فولاد به آرامی در حال یک تغییر زیرپوستی است که نمی‌تواند خیلی هم داده مثبتی باشد. به عبارت دقیق‌تر با توجه به قیمت‌های دلار، قیمت‌های جهانی و وضعیت ارزش جایگزینی این کالا در بازارهای داخلی و بازارهای جهانی، ناخودآگاه می‌توان گفت پتانسیل رشد قیمت فولاد در بازار داخلی (بازار آزاد) وجود دارد، اما پتانسیل افزایش نرخ و جرقه‌های رشد قیمت در حالی خودنمایی می‌کند که شاهد ضعف جدی تقاضا در این بازار هستیم، اگرچه درخصوص مصنوعات صنعتی مثل ورق فولادی یا حتی فولادهای آلیاژی، شرایط به نسبت بهتر است، اما این به معنای آن نیست که این بازارها در فاز رونق به سر می‌برند. به عبارتی در حال حاضر در بازار آزاد با ضعف تقاضا روبه‌رو هستیم اما در بورس کالا شرایط متفاوت و معکوس است که این امر می‌تواند واقعیت‌های دیگری را در بازار رقم بزند. در نهایت آنچه در بازار شاهد آن هستیم تکانه‌های رشد قیمتی است که تقاضای موثر قدرتمندی از آن حمایت نمی‌کند، تجمیع این دو داده به یک دوگانه خطرناک به نام «رکود و تورم» می‌رسد، اما چگونه؟ در واقع ضعف تقاضا و رشد قیمت منجر به این می‌شود که شائبه رکود تورمی در بازار فولاد را تقویت می‌کند، این شائبه نه فقط در بازار فولاد بلکه در بازار مصالح ساختمانی، مصنوعات پلیمری، مواد اولیه و حتی بعضی از محصولات شیمیایی هم در حال خودنمایی است که نگرانی‌های جدیدی را در بازار ایجاد کرده و ممکن است این نگرانی‌ها ادامه‌دار باشد. با توجه به این شرایط می‌توان شائبه «رکود تورمی» را در بازارهای کالایی همچون بازار فولاد مطرح کرد، اما به نظر می‌رسد که این روند در بازار فولاد، برجستگی بیشتری پیدا کرده و در صورتی که این وضعیت ادامه پیدا کند، یعنی ضعف تقاضا و رشد قیمت‌ها با یکدیگر همپوشانی داشته باشد، ممکن است روزهای پرنوسانی را در بازار پیش رو داشته باشیم. «دنیای اقتصاد» در آینده باز هم به بررسی حجم عرضه‌ها در بورس کالا و همچنین عدم عرضه پروفیل بیشتر خواهد پرداخت.
ارسال نظر