با وجود آنکه سال گذشته برای سنگ‌آهن سال خوبی بود، اما این فلز استراتژیک روزهای آغازین ۱۳۹۶ را با افت قیمت حدود ۸ دلار سپری کرد.به گزارش «ایسنا» سال جدید برای سنگ‌آهن در حالی آغاز می‌شود که می‌توان گفت سال قبل سال خوبی برای سنگ‌آهن بود؛ به گونه‌ای که در این سال محدوده قیمت این محصول افزایش یافت و تا مرز ۹۰ دلار در هر تن رشد کرد. این در حالی بود که سال‌های ۹۳و۹۴ را می‌شود به نوعی سال‌های جهنمی سنگ‌آهن نامید که ناشی از افت جهانی محصولات معدنی، قیمت سنگ‌آهن نیز به شدت افت کرد و بسیاری از واحد‌های کوچک و متوسط به تعطیلی کشیده شد.اما محصولی چون کنسانتره سنگ‌آهن با عیار ۶۷ درصد در فوب بندرعباس از آغاز سال ۱۳۹۵ تا روز اول سال ۱۳۹۶ حدود ۴۰دلار رشد قیمت داشته و از ۵۰ دلار به مرز ۹۰ دلار در هر تن رسیده است.

البته همین محصول در ابتدای سال افت قیمت داشته است که با توجه به روند یکساله قیمت می‌توان گفت این افت ناشی از نوسانات طبیعی بوده و نمی‌تواند متاثر از بازاری چون چین باشد؛ چرا که در مجموع کارشناسان بازار سنگ‌آهن را امید‌بخش ارزیابی می‌کنند.اما شاید از اهم موارد که در سال گذشته بر سنگ‌آهن رفت بتوان به عزم جدی دولت برای تکمیل زنجیره تولید فولاد اشاره کرد؛ به‌طوری که در بخش گندله ظرفیت ۲۳ میلیون تنی ایجاد شد و در حوزه کنسانتره نیز ظرفیت تولید به ۴۳‌میلیون‌تن رسید. گر چه این میزان باید برای رسیدن به اهداف ۱۴۰۴ به‌طور میانگین تا ۲/۲ برابر افزایش یابد، اما همین ظرفیت باعث شده تا به میزان قابل توجهی فرآیند فرآوری در واحدهای داخلی انجام شود و جلوی خام‌فروشی گرفته شود.

برنامه ششم توسعه و جایگاه معدن در آن از جمله دیگر موارد چالش‌بر‌انگیز نه فقط برای سنگ‌آهن که برای بیشتر معدنکاران بود. اشاره مستقیم فعالان معدن بیشتر معطوف به ماده ۵۴ قانون برنامه ششم بود که موضوعات شورای معدن استانی، تخصیص یک‌ درصد فروش معادن برای جبران خسارت‌های محیطی و حساب‌های مالی جداگانه هر معدن در آنها مورد پرداخت قرار گرفته بود و در اعتراض به آن انجمن‌های معدنی نامه‌هایی را به شورای نگهبان، مجلس و مجمع تشخیص مصلحت نظام ارسال کردند.

اما در مجموع، رشد صنایع زنجیره فولاد و تغذیه مناسب آن از سوی معدن به همراه افزایش قیمت‌ها سال خوبی را برای سنگ‌آهن و هم‌خانواده‌هایش رقم زد تا جایی که گروه تجاری یوروفر اعلام کرد واردات فولاد ایرانی که در فاصله سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۶ حدود هشت برابر افزایش یافته، جدیدترین تهدید برای فولادسازان اروپایی است و این را می‌توان به‌عنوان یک خبر خوب ارزیابی کرد.