نتایج تحقیقات این دو پژوهشگر نشان می‌دهد که نرخ سود بالا در سپرده‌های بانکی که به‌عنوان یکی از چالش‌های نظام بانکی مطرح است، مانند قله کوه یخی است که از آب بیرون آمده است در حالی که دو لایه دیگر در بدنه این کوه یخی وجود دارد که در زیر آب بوده و قابل مشاهده نیست. در لایه دوم چالش نظام بانکی انجماد دارایی‌ها و در لایه سوم شکست اعتبار و توسعه نامتوازن بازارهای مالی قرار دارد. نتایج ارائه شده از سوی این دو پژوهشگر نشان می‌دهد یکی از دلایل توسعه کمی مالی نامتوازن در زیرساخت‌ها و نهادها به ضعف و تاخیر نهاد نظارتی در تهیه و اعمال قوانین لازم باز می‌گردد. علاوه‌بر این، بررسی‌ها در این پژوهش نشان می‌دهد سلامت نظام بانکی به‌صورت مستمر در همه گروه‌های بانکی در همه ابعاد کاهش پیدا کرده و مقاومت شبکه بانکی کشور برای مقابله با شوک‌ها بسیار کم شده است؛ پدیده‌ای که می‌تواند برای اقتصاد درحال بهبود ایران هزینه‌های زیادی ایجاد کند. محمودزاده در ادامه سخنرانی خود به سه‌گانه ناممکن اقتصاد کشور اشاره کرد که شامل بهبود در ثبات پولی، ثبات مالی و توسعه مالی به‌صورت همزمان و بدون اصلاحات ساختاری و جامع است.

او در ادامه به این نکته اشاره کرد: سازو کار بازار مالی به تنهایی قادر به حل مساله موجود نیست و بنابراین لازم است با دخالت حاکمیت، قاعده بازی در چارچوب بسته فراگیر به تدریج تغییر کند. «دنیای اقتصاد» طی روزهای آتی به انعکاس مشروحی از نتایج پژوهش این پژوهشگران خواهد پرداخت.