سعیده فهری:
نخستین سرمقاله امسال روزنامه «دنیایاقتصاد» شرحی بود بر آنچه ممکن است در ماههای پایانی سال با ظهور دوباره ترامپ در ساحت سیاست آمریکا به اقتصاد ایران عارض شود. در آن نوشته که به قلم یکی از اقتصاددانان خوب کشور بود، تصریح شد که با توجه به تجربه قبلی اقتصاد ایران در سال ۱۳۹۷ و اثراتی که از تحولات قدرت در آمریکا بر کشور عارض شد، بهترین سیاست محکم نشستن و دقیق رفتن است. امروز نیز که حدود ۶ماه تا انتخابات ریاستجمهوری آمریکا باقی مانده، توصیه عالمان علوم سیاسی این است که سیاستگذاران در تدبیر اقتصاد ایران خود را مهیای هر نوع سناریویی، بهویژه ظهور مجدد ترامپ کنند.
مسعود پزشکیان در شرایطی پای به کارزار انتخاباتی گذاشت که احتمالا نمیدانست امکان انتخابش بهعنوان رئیس دولت چهاردهم بالاست. او سومین گزینه جریان اصلاحات و از نامزدهای کمتر شناختهشده انتخابات بود که بیشتر به کار در حوزه محلی خود (تبریز و استان آذربایجانشرقی) و وزارت بهداشت شهرت داشت. حتی نایبرئیسی او در مجلس یازدهم نیز چیز چندان زیادی از پزشکیان عیان نکرد. وی با همین رویکرد و البته گفتارهای صادقانه و تاکید بر وفاق ملی توانست از انتخابات عبور کند و خود را به پاستور برساند. اما آیا از اینجا به بعد نیز شرایط او به همین منوال است؟ آیا او میتواند با حرکت در مناطق و مواضع کمخطر، هدایت دولت چهاردهم را به ساحل نجات برعهده بگیرد؟ همهچیز گویای این موضوع است که تداوم چنین رویکردی چندان کارساز نیست و کشور با چالشهای بزرگی که نیاز به تصمیمات سخت دارند روبهروست. تصمیماتی که اگر بینشهای روشن از آنها پشتیبانی نکند، مشخص نیست نتایج مطلوبی را در پی داشته باشد.
کنوانسیون ملی حزب جمهوریخواه در نشست اخیر خود، دونالد ترامپ را بهعنوان کاندیدای نهایی حزب جمهوریخواه معرفی کرد؛ این در حالی است که پیش از این نشست، ترامپ در ۲۳تیرماه هدف یک حمله ناموفق قرار گرفت. نوع واکنش ترامپ به تیراندازی که متاثر از هوش هیجانی بالای او بود، سبب افزایش محبوبیتش شد. در شرایطی که اردوگاه جمهوریخواه پشت ترامپ ایستاده است، در اردوگاه حزب دموکرات درباره توانایی جو بایدن برای شکست ترامپ در انتخابات ریاستجمهوری ماه نوامبر تردید جدی وجود داشت.