تجربه ۴کشور استرالیا، کانادا، آمریکا و انگلستان نشان میدهد افزایش تعداد مهاجران با وجود مواهب اقتصادی بسیار، زمینهساز فشار به زیرساختها میشود و افزایش قیمت مسکن را کلید میزند. بنابراین لازم است دولتهای مهاجرپذیر پیش از گشودن درها، زیرساختهای خود را متناسب با افزایش جمعیت توسعه دهند.
کشورهای توسعهیافته با مهاجرت بیسابقهای مواجه هستند. سال گذشته ۳.۳میلیون نفر بیشتر از کسانی که آمریکا را ترک کردهاند، به آن نقلمکان کردهاند که این رقم تقریبا چهار برابر میزان معمول آن در دهه ۲۰۱۰ است. مضاف بر این، کانادا ۱.۹میلیون، بریتانیا ۱.۲میلیون و استرالیا ۷۴۰هزار نفر مهاجر را پذیرفتهاند. بهطور کلی، این ارقام برای هر یک از این کشورها بیش از هر زمان دیگری است. در استرالیا و کانادا مهاجرت خالص بیش از دو برابر سطح قبل از دوران کروناست و در بریتانیا احتمالا این میزان از ورود مهاجران ۳.۵برابر سال ۲۰۱۹ است.
تاثیر اقتصادی مهاجرت بسیار مورد مطالعه قرار گرفته است؛ اما همچنان برداشتها اغلب ناشی از ادراکات ناآگاهانه است که به نوبه خود میتواند به تضاد عمومی با مهاجرت منجر شود. این دیدگاههای منفی، تلاشها برای انطباق سیاستهای مهاجرتی با چالشهای اقتصادی و جمعیتی جدید پیشروی بسیاری از کشورها را به خطر میاندازد. در این بخش بهاختصار به شواهدی میپردازیم که نشان میدهد چگونه مهاجران بر اقتصاد در سه حوزه اصلی بازار کار، بخش عمومی و رشد اقتصادی تاثیر میگذارند.
در بسیاری از کشورهای توسعهیافته، یکی از محرکهای قابلاعتماد رشد اقتصادی در حال تزلزل است. طی دههها، جریان سریع مهاجران به کشورهایی مانند کانادا، استرالیا و بریتانیا کمک کرد تا از عقبنشینی جمعیتی ناشی از پیری جمعیت و کاهش نرخ زاد و ولد جلوگیری کنند؛ اما از زمانی که مرزها پس از شیوع همهگیری کرونا دوباره باز شده و دولتها با کمبود مزمن خانه برای اسکان مهاجران مواجه شدهاند، این روند در حال شکستن است.