قرار است در سال آینده چه بر سر بازار خودرو بیاید؟ با آگاهی از این موضوع که در سال آینده تنشهای ژئوپلیتیک و تحولات سیاست میتواند بر اقتصادهای مختلف از جمله اقتصاد ایران اثرگذار باشد، خط و ربط خودرو در ۱۴۰۳ تغییراتی خواهد داشت. سیاستهای اقتصادی دولت نیز با توجه به تجربه تاریخی، احتمالا با کمترین تغییر به پیش رفته و تنها در محدوده مشخصی نوسان خواهد کرد. براین مبنا فهم اینکه بازار خودروی ایران چه نوساناتی را در سال آینده تجربه خواهد کرد، قطعا از برهمکنش مسائل سیاسی و سیاستی قابل تحلیل خواهد بود.
صنعت خودرو یکی از صنایع مهم جهان به شمار میرود. از جمله ویژگیهای مثبت این صنعت میتوان به تقاضای زیاد و مستمر و انعطاف در قیمتگذاری محصولات خودرویی اشاره کرد. بعد از افول صنایع بهواسطه تاثیرات شیوع کرونا در جهان، این صنعت نیز دچار رکود و افت شد و در سالهای اخیر بعد از کرونا شاهد برگشت این صنعت به چرخه عادی خودش بودیم. یکی از نکتههای مهمی که در صنعت خودرو وجود دارد، کمرنگ شدن تقاضاهای سرکوبشده است. از طرف دیگر با توجه به سیاستهای کاهش نرخ بهره و به دنبال آن کاهش قیمتها، در سال ۲۰۲۴ انتظار افزایش عرضه را در کشورهای توسعهیافته خواهیم داشت و وضعیت مطلوب موجودی انباشته شرکتهای خودروسازی نیز تصویر باثباتی از این صنعت در سالجاری میلادی به ما میدهد.
علی یکهفلاح /رئیس هیاتمدیره تعاونی قطعهسازان خودروی کشور
در این یادداشت ابتدا با تبیین دیدگاه خود درباره وضعیت صنعت خودرو و دلایل افول این بخش، مشکلات را برشمرده و سپس از زاویه راهحلهای موجود، تصویری از بازار خودروی ۱۴۰۳ ارائه میدهم. بیشک مهمترین مساله آشوبساز در بازار خودرو، تحریم است که رفع آن میتواند نظم و سامانی بهقاعده به این بازار بدهد. اما چرا تحریم تا این اندازه مهم است؟
کشورهای توسعهیافته در مواجهه با پدیدههای فناورانه و تکنولوژیهای نوین، بیش از آنکه رفتاری تدافعی داشته باشند، با رویکرد تعقلی و دستانی باز روبهرو میشوند. اساسا این کشورها عاشق تغییراتی از جنس تکنولوژی هستند؛ چرا که معتقدند وقوع فناوریهای جدید در مسیر نیازهای فردای بشر رخ میدهد. اصولا دانشمندان این حوزه، ایدههای خود را از جامعهشناسی دریافت میکنند و آنگاه نتیجه تحقیقات خود را در اختیار رفتارشناسان بازار قرار میدهند تا این فناوریها را به محصولاتی بازارپسند تبدیل کنند. از اینروست که دنیای مدرن بهسرعت در مواجهه با تکنولوژیهای جدید واکنش مثبت نشان میدهد.
پرهام پهلوان:
فقر به طور آشکار دسترسی بسیاری از ساکنان زمین به سلامت را تحتالشعاع قرار داده است. از این منظر ثبات اقتصادی (Economic stability) یکی از اصول اساسی و تعیینکننده در سلامت افراد جامعه است. در محیطی نظیر اقتصاد ایران، ثبات اقتصادی گوهر کمپیدایی است که بر سطح سلامت و رفاه افراد مختلف جامعه اثر گذاشته است.
دکتر شروین آثاری/دانشیار دانشکده بهداشت دانشگاه چارلز درو در لسآنجلس آمریکا
تعیینکنندههای اجتماعی سلامت، عوامل یا شرایط اجتماعی و اقتصادی هستند که بر وضعیت سلامت افراد جامعه تاثیر میگذارند. این عوامل میتوانند ابعاد و جوانب اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و محیطی را شامل شوند؛ اما رفتار و خدمات بهداشتی را در بر نمیگیرند. فهم بهتر تعیینکنندههای سلامت به طور مشترک به ما محققان و بهخصوص به سیاستگذاران بهداشتی و سیاستگذاران حیطههای دیگر کمک میکند تا درباره عوامل و فرآیندهایی که به حفظ سلامت مردم یا کاهش سلامت آنها منجر میشوند، دانش بیشتری کسب کنیم.
مطابق با تعریف سازمان بهداشت جهانی، سلامت را میتوان بهعنوان مفهومی از وضعیت رفاه کامل جسمی، روانی و اجتماعی انسان در نظر گرفت. بنابراین، مفهوم سلامت شامل ابعاد فیزیولوژیک، روانی و اجتماعی زندگی انسان است. در حالی که اهمیت وجود سیستم مراقبتهای بهداشتی پیشرفته برای سلامت جامعه غیرقابل انکار است، اهمیت بالقوه سایر عوامل تعیینکننده سلامت را نباید نادیده گرفت. از منظر تئوریهای تخصیص، عوامل غیرپزشکی تعیینکننده سلامت عمدتا با توجه به دو موضوع اهمیت دارند: اول، سهم خاص آنها در دستیابی به اهداف سلامت و دوم، اینکه تا چه حد ممکن است با تکیه بیشتر بر آن عوامل تعیینکننده، مصرف مراقبتهای بهداشتی و در نتیجه مخارج سلامت کاهش یابد.
منظور از مولفههای سلامت اجتماعی، مجموعه عوامل غیرپزشکی است که بر سلامت افراد جامعه اثر میگذارند. این عوامل شامل شرایطی است که افراد در آن به دنیا میآیند، زندگی میکنند، آموزش میبینند، کار میکنند و پیر میشوند. همچنین این عوامل شامل مجموعه وسیعتری از نیروهایی است که شرایط زندگی روزمره را شکل میدهند. یکی از این مولفهها ثبات اقتصادی جامعه است. این شاخصه به رابطه میان منابع مالی افراد (درآمد، هزینه زندگی و وضعیت اجتماعی-اقتصادی) و سلامت آنها میپردازد.
فائزه پوزش:
زبالهگردی یکی از تصاویر آشنا در شهر تهران و سایر شهرهای بزرگ کشور است. عمده زبالهگردها از مهاجران هستند و در سالهای اخیر فعالیتهایشان شکل سازمانیافته به خود گرفته است. این سازمانیافتگی و حضور همیشگی آنها در سطح شهرها سوالات زیادی را درباره این پدیده به وجود آورده است. چرایی شکلگیری پدیده زبالهگردی سازمانیافته، نحوه سازماندهی زبالهگردها، گردش مالی این پدیده و ارتباط نهادهای ذیربط مانند شهرداری با این پدیده از جمله سوالاتی است که روبهرو شدن هر روزه با زبالهگردها در ذهن شهروندان شکل میدهد. «باشگاه اقتصاددانان» در پرونده امروز خود، ضمن تشریح چرخه جمعآوری زباله در شهر تهران به این سوال میپردازد که چرا سازماندهی زبالهگردها کارساز نیست و با مرور تجربیات جهانی در مواجهه با اقتصاد زباله، تجربه دیگران در این زمینه را مرور میکند.
در این نوشتار سعی میکنم به توصیف فرآیند جمعآوری زباله خشک و پیشینه آن در شهر تهران بپردازم، همچنین نشان دهم چگونه زبالهگردان غیر رسمی به بخش رسمی مرتبط میشوند و برخی سیاستهای برونسازی وظایف شهرداری و ساماندهی شهرداری در شکلگیری و رواج زبالهگردی موثر بوده است. این یادداشت صرفا توصیف چگونگی جمعآوری زباله خشک در شهر تهران را نشان میدهد. فرآیند بازیافت و خریداران زبالههای خشک و قابل بازیافت نیازمند پژوهشی مجزاست. با توصیف خریداران زبالههای خشک و فرآیندی که طی میشود، میتوان به فهم چگونگی چرخه اقتصاد زباله نزدیک شد.
در این یادداشت سعی میشود نشان داده شود که چرا اکثر سیاستهای اتخاذشده توسط شهرداری تهران در زمینه زبالهگردی موثر نبوده است. در ابتدا با اشاره اجمالی به برخی از سیاستهای اتخاذشده در دو دهه اخیر، به لزوم توجه و نقد سیاستهای دفعتی و ضربتی مذکور از منظر اجتماعی پرداخته میشود. در ادامه به بررسی دو پاشنهآشیل پدیده زبالهگردی خواهیم پرداخت. به نظر میرسد هر طرح و برنامهای که این دو بعد را در نظر نگیرد، به سرنوشت طرح و برنامههای قبلی دچار خواهد شد.
در گفتمانهای رایج سیاستگذاری و آکادمیک، اقتصاد زبالهگردی عموما با «غیررسمیبودن» پیوند خورده است. در ادبیات جهانی چهار رویکرد نظری رایج نسبت به اقتصاد غیررسمی که زبالهگردانان در آن مشغول به فعالیتند، قابل شناسایی است که هر یک از این رویکردهای نظری اقتضائات سیاستگذارانه متفاوتی دارد. این سنتهای نظری شامل رویکرد دوگانهگرا، ساختارگرایی، رویکرد نئولیبرال و نظریه تولید مشترک است.
حسین موسوی:
صنعت بازی یکی از پردرآمدترین بازارهای موجود در دنیاست که گفته میشود تا چند سال آینده، شبکههای تلویزیونی را جا میگذارد. این بازار از آن رو اهمیت دارد که ۳ میلیارد نفر فعال در این حوزه وجود دارد. دوران کرونا و خانهنشینی مردمان به دلیل قرنطینههای سخت به رشد و شکوفایی این بازار کمک کرد. اکونومیست در یک مطلب در خصوص بزرگی این بازار نوشت: بهقدری این بازار جذاب است که حتی شبکههای پخش آنلاین مانند نتفلیکس نیز مایل به ورود به این بازار هستند. در حال حاضر سهم بزرگ این صنعت به بازیهای موبایلی میرسد، کمااینکه بازیهای ابری نیز در حال رشد هستند و نوید یک بازار بزرگتر را میدهند.
پس از رونق بازیهای مبتنی بر دوران کرونا، رشد بازار بازی تا حدودی کاهش یافت و در واقع با ۴.۳درصد کاهش سالانه به ۱۸۴.۴ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۲ رسید. با این حال، در سال ۲۰۲۳ به رشد بازگشت و به ۱۸۸میلیارد دلار افزایش یافت و از رشد سالانه پیشبینیشده ۸.۹۴درصد تا سال ۲۰۲۸ حمایت کرد. در حالی که این بخش در سال ۲۰۲۳ رشد کرد، با فعالیت ادغامها و تملکها (شامل سهام خصوصی، رشد سهام و سرمایه خطرپذیر) به سطوح قبل از همهگیری بهبود یافت. بخش بازیهای موبایلی در کل عملکرد بهتری داشته است - ۴۹درصد از درآمد بازیها به این بخش اختصاص یافت که به رقم ۹۲.۶ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۳ رسید و پیشبینی میشود تا سال ۲۰۲۶ تا ۵۵درصد از کل درآمد بازیها را به خود اختصاص دهد.
آیا مشتاقانه منتظر راهاندازی یک تجارت بازی هستید؟ این یک ایده عالی خواهد بود زیرا صنعت بازی یکی از برترین صنایع نوظهور با نرخ رشد مرکب سالانه ۱۳.۲۰درصد(CAGR) است، این بسیار بزرگ است! دلیل این رشد، گرایش جوانان به بازی است. طبق تحقیقات، ۹۱درصد از مردان نسل Z و ۸۴درصد از نسل هزاره بهطور منظم بازیهای ویدئویی انجام میدهند. علاوه بر این، تقاضای کاربران تلفن همراه به بازی به طور فزایندهای رشد میکند. در این مطلب جدیدترین حقایق و روندهای صنعت بازی را گردآوری کردهایم: