رای منفی به سیاست‌های اقتصادی اوباما
نویسنده: بن وایت مترجم: رفیعه هراتی منبع: POLITICO رای‌دهندگان آمریکایی دست رد به سینه باراک اوباما و حزب دموکرات زدند و تمایل خود را به روش‌های جدید برای افزایش دستمزدها و برطرف کردن نگرانی‌های عمیق و پایدار درباره اقتصاد ایالات‌متحده نشان دادند. اما احتمال زیادی وجود دارد که این رای‌دهندگان دوباره ناامید شوند. جمهوری‌خواهان کنترل کامل کنگره را به‌دست آوردند و در ایالت‌های شمال‌شرقی برنده شدند، اما در بیشتر مناطق پیروزی نامزدهای جمهوری‌خواه به دلیل برنامه‌های اقتصادی آنها نبود؛ بلکه به علت ناامیدی و عصبانیت از اوباما بود.
نویسنده: بن وایت مترجم: رفیعه هراتی منبع: POLITICO رای‌دهندگان آمریکایی دست رد به سینه باراک اوباما و حزب دموکرات زدند و تمایل خود را به روش‌های جدید برای افزایش دستمزدها و برطرف کردن نگرانی‌های عمیق و پایدار درباره اقتصاد ایالات‌متحده نشان دادند. اما احتمال زیادی وجود دارد که این رای‌دهندگان دوباره ناامید شوند. جمهوری‌خواهان کنترل کامل کنگره را به‌دست آوردند و در ایالت‌های شمال‌شرقی برنده شدند، اما در بیشتر مناطق پیروزی نامزدهای جمهوری‌خواه به دلیل برنامه‌های اقتصادی آنها نبود؛ بلکه به علت ناامیدی و عصبانیت از اوباما بود. حتی اگر جمهوری‌خواهان بتوانند بر شکاف درونی خود غلبه کنند و در مورد ارائه طرح‌های اقتصادی در سال آینده متحد شوند، احتمال کمی وجود دارد که این طرح‌ها چنان تاثیر عمیقی داشته باشند که رای‌دهندگان در سال ۲۰۱۶ به آن پاداش دهند.
تحلیلگران می‌گویند تصویب پروژه خط لوله کی‌استون و برداشتن مالیات بر تجهیزات پزشکی تحت برنامه بهداشت و درمان اوباما، هیچ‌کدام چنین تاثیری ندارند. اصلاحات مالیات شرکت‌ها ممکن است موثر باشد، اما این کار دشوار خواهد بود؛ زیرا دموکرات‌ها بر کسب درآمدهای جدید از طریق بستن راه‌های گریز مالیاتی اصرار دارند. دستیابی به توافق‌های تجاری با اروپا و آسیا، چیزی که کاخ سفید عمیقا خواهان آن است، در بلندمدت موثر خواهد بود؛ اما تاثیر فوری نخواهد داشت و لیبرال دموکرات‌ها به مخالفت با این توافق‌ها ادامه خواهند داد و ممکن است جمهوری‌خواهان پوپولیست نیز به آنها بپیوندند.
در واقع جمهوری‌خواهان در انتخابات کنگره سهم بزرگی از اقتصاد دارای مشکلات ساختاری را به‌دست آوردند، اما فاقد ابزارهای لازم برای اصلاح آن هستند. درحقیقت جمهوری‌خواهان باید امیداور باشند اقتصاد به خودی خود بهبود یابد و آنها را در موقعیتی قرار دهد که بتوانند ادعا کنند موجب احیای اقتصادی شده‌اند. استیون ریکچیئوتو، اقتصاددان ارشد میزوهو سکیوریتیز در نیویورک، می‌گوید: «کاری که جمهوری‌خواهان برای احیای اقتصادی باید انجام دهند بسیار بسیار دشوار است. آنها باید مشوق‌های سیستمی را تغییر دهند که درآمدهای کوتامدت را به سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت‌تر ترجیح می‌دهد و این کار شدنی نیست. تنها چیزی که می‌توانند به آن امیدوار باشند این است که شرایط اقتصادی در دو سال آینده بهتر شود و آنها ادعا کنند در این بهبود نقش داشته‌اند.»
چالش‌های پیش‌روی جمهوری‌خواهان آشکار است. رای‌دهندگان این پیام روشن را ارسال کردند که به رغم رسیدن نرخ بیکاری به ۹/۵ درصد و رشد اقتصادی ۳ درصدی، همچنان فکر می‌کنند اقتصاد دچار مشکل است. نظرسنجی‌های
انجام شده پس از این انتخابات نشان داد اقتصاد موضوع اصلی است؛ به‌طوری‌که ۴۴ درصد از رای‌دهندگان آن را نگرانی اصلی خود عنوان کردند. ۵۸ درصد از مردم معتقدند اقتصاد درحال درجا زدن یا بدتر شدن است. علت این مساله هم نسبتا روشن است. درآمد طبقه متوسط با در نظر گرفتن تورم از سال ۱۹۹۹ تاکنون افزایش نیافته است. ثروتمندان آمریکایی که به یک درصد مشهورند، در سه سال نخست احیای اقتصادی ۹۵ درصد از کل افزایش درآمد را به خود اختصاص داده‌اند. از سوی دیگر، تنزل نرخ بیکاری تاحدی به دلیل کاهش نیروی کار به کمترین سطح طی سه دهه گذشته رسیده است. اینها مسائل اساسی هستند که به سرعت بهبود نمی‌یابند و اصلاح آنها اکنون به عهده جمهوری‌خواهان است. جمهوری‌خواهان اعلام کرده‌اند که از مسوولیت‌های جدیدشان آگاهی دارند. در کلرادو، کوری گاردنر، نماینده جمهوری‌خواه که موفق به شکست سناتور دموکرات مارک اودال شد، هشدار داد اگر حزب جمهوری‌خواه نتواند درباره اقتصاد کاری انجام دهد، در انتخابات دو سال بعد شکست تلخی از دموکرات‌ها خواهد خورد. گاردنر درباره انتخابات کنگره گفت: «این پیامی برای جمهوری‌خواهان یا علیه دموکرات‌ها نبود؛ بلکه هشدار بود. هشدار به همه کسانی که نمی‌توانند برای حل چالش‌های بزرگ ملت شجاعانه اقدام کنند.»
اما اقدام برای حزبی که درباره ماهیت این چالش‌ها توافق ندارد، دشوار خواهد بود. برخی افراد حزب جمهوری‌خواه خواستار اصلاح قانون مهاجرت هستند تا از این طریق هم رای‌دهندگان مختلف را جذب کنند و هم از طریق افزایش نیروی کار اقتصاد را تقویت کنند، اما جمهوری‌خواهانی همچون رند پل و تد کروز اگر توافق با اوباما در زمینه مهاجرت را غیرممکن نکنند، آن را دشوار خواهند کرد. از سوی دیگر، اقدام یکجانبه اوباما برای رسیدگی به وضع ۱۱ میلیون مهاجر غیرقانونی فضا را بیش از پیش مسموم می‌کند.
اکثر جمهوری‌خواهان موافق اصلاح قانون فعلی مالیاتی شرکت‌ها هستند، اما درباره انجام این اصلاحات به‌گونه‌ای که مالیات بر درآمدهای شخصی را شامل نشود، توافق ندارند. دموکرات‌ها و احتمالا برخی از جمهوری‌خواهان پوپولیست خواهان وضع مالیات بر بانک‌ها هستند. اما چنین طرحی با مخالفت بسیاری از جمهوری‌خواهان مواجه خواهد شد؛ بنابراین ارائه یک بسته مالیاتی به اوباما، کار دشواری خواهد بود. با این وجود تجارت حوزه‌ای است که اوباما و جمهوری‌خواهان می‌توانند درباره آن به توافق برسند. هری رید، رهبر اکثریت سنا نپذیرفت که اختیار«پیگیری سریع تجارت» رئیس‌جمهوری را به رای بگذارد. پیگیری سریع تجارت یک اختیار قانونی است که از سوی کنگره به رئیس‌جمهور اعطا می‌شود تا در مورد توافقات تجاری مذاکره کند و کنگره ملزم است به این توافق در مدت ۹۰ روز رای دهد بدون اینکه در آن تغییراتی اعمال کند. احتمالا مک کانل موضعی مخالف رید خواهد داشت. اوباما در اظهارات خود پس از انتخابات کنگره گفت مشتاق است با جمهوری‌خواهان درباره نظرات مشترک اقتصادی همکاری کند. اما معلوم نیست دموکرات‌ها در برداشتن موانع پیشبرد تجارت به جمهوری‌خواهان ملحق شوند. یکی از پیام‌های اقتصادی سال ۲۰۱۴ برای دموکرات‌ها مخالفت با برون‌سپاری شرکت‌ها بود. از سوی دیگر، حمایت از تجارت آزاد در حزب دموکرات درحال ضعیف شدن است. احتمالا دموکرات‌ها برای جلوگیری از موفقیت جمهوری‌خواهان پیش از انتخابات سال ۲۰۱۶، مانع از تصویب ابتکارات اقتصادی آنها خواهند شد. این در شرایطی است که جمهوری‌خواهان باید از زورآزمایی زیانبار با کاخ سفید درمورد تامین بودجه دولت یا افزایش سقف بدهی‌ها اجتناب کنند. بودجه فعلی دولت ماه آینده تمام خواهد شد و سقف بدهی‌ها باید در بهار افزایش یابد. جمهوری‌خواهان باید شیوه‌ای را برای اجتناب از بحران در این دو مورد پیدا کنند. مک کانل براین موضوع تاکید کرده و گفته است: «ما نمی‌خواهیم دولت را تعطیل کنیم یا باعث تعویق در بازپرداخت بدهی‌های دولت شویم.» اما دراین مورد تضمینی وجود ندارد. کروز جمهوری‌خواه قصد دارد در سنا نیز همچون مجلس نمایندگان به مخالفت‌های خود ادامه دهد و حتی متعهد نشده است که از رهبری مک‌کانل حمایت کند. اقتصاددانان براین باورند که اگر جمهوری‌خواهان با دست خود آسیب‌هایی به اقتصاد وارد نکنند، برخی از مشکلات فعلی به خودی خود حل خواهد شد. در شرایطی که اقتصاد به وضعیت اشتغال کامل نزدیک می‌شود، اکثر اقتصاددانان انتظار دارند دستمزدها افزایش یابد. ارزش مسکن افزایش می‌یابد و کاهش قیمت بنزین به‌عنوان یک مشوق پنهان برای مصرف‌کنندگان عمل می‌کند؛ بنابراین جمهوری‌خواهان می‌توانند با بدتر نکردن شرایط، به لحاظ تئوری برنده اقتصاد باشند.
جیم اوسالیوان، اقتصاددان برجسته، می‌گوید: «اولین کار جمهوری‌خواهان باید این باشد که به اقتصاد آسیبی وارد نکنند. آنها باید فدرال رزرو را به حال خود بگذارند چون مهم‌ترین بخشی است که به اقتصاد کمک می‌کند. آنها همچنین باید از رسیدن به سقف بدهی‌ها و تعطیلی دولت اجتناب کنند؛ زیرا این مسائل به اعتماد مصرف‌کنندگان و کسب و کارها لطمه وارد می‌کند.»
اوسالیوان می‌گوید اگر جمهوری‌خواهان بتوانند این کار را انجام دهند می‌توانند در فضای انتخاباتی سال ۲۰۱۶ از مزیت فراوانی نسبت به دموکرات‌ها برخوردار شوند. او می‌افزاید: «اگر اتفاق غیرمنتظره‌ای روی ندهد، چشم‌انداز دو سال آینده نسبتا مثبت است.»
ارسال نظر