شواهد در این باره بسیار است، اما همه این شواهد از یک واقعیت حکایت دارد که این قرارداد به شکل قبلی نمی‌‌‌تواند ادامه پیدا کند. از یک‌سو تداوم این روند کاملا به سود ایران است و با عبور از سال ۲۰۲۵ طبق قرارداد برخی از تحریم‌‌‌های ایران باید برچیده شود. بااین‌حال نه غنی‌‌‌سازی ایران در ماه‌‌‌ها و سال‌های اخیر در سطحی است که در برجام قید شده و نه مدل همکاری میان ایران و ۱+۵ به سیاقی است که تعهد شده بود. خروج ایالات‌متحده از این توافق که از سوی دونالد ترامپ رقم خورد نیز وضعیت را برای این توافق بدتر کرد. ضمن اینکه فضای کنونی جهان با وجود دو جنگ غزه و اوکراین و شدت گرفتن تنش‌‌‌های ژئوپلیتیک میان اروپا و آمریکا با چین، به هیچ‌‌‌وجه شبیه گذشته نیست. سه‌پژوهشگر و سیاستمدار در یادداشت‌‌‌هایی که برای «باشگاه اقتصاددانان» ارسال کرده‌‌‌اند، از سه‌زاویه مختلف به وضعیت برجام و ابعاد فنی و امکان‌‌‌های پیش‌‌‌روی کشور در افق ۲۰۲۵ پرداخته‌‌‌اند. آنچه مسلم است اینکه سال ۲۰۲۵ سالی است که یا بند ماشه چکانده می‌شود یا برجام به نحوی از انحا، احیا می‌شود یا اینکه شکلی از یک توافق موقت یا مبتنی بر تنش‌‌‌زدایی از پرونده هسته‌‌‌ای ایران محور کار قرار می‌گیرد.