ما و ۲۰ جهتگیری مهم جهان تا ۲۰۵۰
۱. دولتها وزارتخانه‌هایی مانند وزارت هوا و فضا یا وزارت هوش مصنوعی ایجاد می‌کنند تا همگام با افزایش پیشرفت و نوآوری‌های فناوری باشند.
۲. تخصص در محصولات صنعتی با فناوری پیشرفته، دولتها را بر آن داشته است تا استراتژی‌های تولید فراملی را اتخاذ کنند و با شرکت‌های بزرگ فناوری جهانی و تامین‌کنندگان صنعتی در سراسر جهان همکاری کنند (مونتاژ، برون‌سپاری، جمع‌سپاری، عمق تولید، تولید چندملیتی یا فراملی دیگر به‌تنهایی عیب یا حسن نیست. کیفیت، میزان ارزش‌افزوده و توان تامین برتری دارند.)
۳. کشورها از مصرف‌کننده صرف کالا و خدمات به قطب جهانی حمل‌ونقل و انتقال این کالاها و شریکی مطمئن در زنجیره ارزش تولید و توزیع و فروش جهانی کالا تبدیل می‌شوند.
۴. دولتها تلاش می‌کنند با گسترش بندرگاه‌ها و جاده‌ها و خطوط ریلی، هاب ترانزیت و گذرگاهی برای انواع کالاها، از جمله خطوط لوله نفت و گاز، در جهت ارتقای صلح، ثبات و رشد اقتصادی باشند.
۵. کشورها از مسافران و گردشگران خارجی استقبال می‌کنند و در فرودگاه‌ها، کلان‌شهرهای مدرن و زیرساخت‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنند تا به قطب جهانی هوانوردی تبدیل شوند.
۶. ساخت ساختمان‌های اداری بزرگ، هتل‌های پنج‌ستاره، مراکز خرید بزرگ، شهرک‌های تفریحی و بازارهای متنوع در سطح جهانی رونق می‌گیرد و فرصت‌های سرمایه‌گذاری جذابی را ارائه می‌دهد.
۷. دولتها از قدرت هوش مصنوعی برای سادهسازی آموزش، سادهسازی تحقیقات علمی پیچیده، خودکارسازی وظایف تکراری و حمایت از پیشرفتهای علمی و فناوری استفاده می‌کنند.
۸. برای مبارزه با اثرات تغییرات آب‌وهوایی، دولتها در کارخانه‌های آب‌شیرین‌کن ساحلی، کشاورزی گلخانه‌ای، اصلاح ژنتیکی محصولات و پیشرفتهای مبتنی بر فناوری در کشاورزی و دامپروری سرمایه‌گذاری می‌کنند.
۹. دولتها شروع به ساختن شهرها و گلخانه‌‌‌های مریخی در محیط‌‌‌های نامناسب کرده و اکوسیستم‌هایی هوشمند و خودکفا ایجاد می‌کنند که زندگی راحت را در تمام سال فراهم می‌کند.
۱۰. در عصر اتکای فزاینده به انرژی‌‌‌های تجدیدپذیر، دولتها به‌شدت در پروژه‌‌‌های خورشیدی، بادی و نیروگاه‌‌‌های آبی سرمایه‌گذاری می‌کنند تا انتشار کربن را کاهش دهند و آینده انرژی پایدار را تضمین کنند.
۱۱. ظهور تجارت الکترونیک و پلتفرمهای دیجیتال، توسعه شبکه‌های پرداخت آنلاین، سادهسازی سفارش کالا از تولیدکنندگان و راحتی مصرف‌کنندگان در مقایسه و خرید به‌صرفه و ارزان، سبب سرمایه‌گذاری دولتها در تقویت بازار دیجیتال و گسترش بهره‌وری توزیع و رقابت منصفانه شده است.
۱۲. با ظهور فناوری ۵G، دولتها برای گسترش دسترسی به اینترنت پرسرعت به مناطق روستایی و محروم تلاش می‌کنند، شکاف دیجیتالی را پر می‌کنند و رشد اقتصادی در این مناطق تقویت می‌شود.
۱۳. در پاسخ به چالش‌های بهداشت جهانی، دولتها نوآوری مراقبت‌های بهداشتی، پزشکی از راه دور و توسعه فناوری‌های پزشکی پیشرفته را برای بهبود ارائه مراقبت‌های بهداشتی و پیشگیری از بیماری‌ها در اولویت قرار می‌دهند.
۱۴. حفاظت از محیط‌زیست یکی از محورهای اصلی دولتها در این عصر است. آنها در حال اجرای مقررات سختگیرانه برای کاهش آلودگی، حفاظت از گونه‌های در معرض خطر و ترویج شیوه‌های جنگلداری و ماهی‌گیری پایدار هستند. گنج‌های طبیعی و مناظر دل‌انگیز ثروت‌های کمیابی هستند که محافظت از آنها دوچندان شده است.
۱۵. همکاری بین‌المللی و دیپلماسی در حال افزایش است؛ زیرا کشورها اهمیت پرداختن به مسائل جهانی مانند تغییرات آب‌وهوا، بیماری‌های همه‌گیر و امنیت سایبری را از طریق همکاری و توافقات متقابل درک می‌کنند.
۱۶. مفهوم درآمد پایه جهانی (UBI) یا حداقل درآمد همگانی ایده‌ای برای تامین حداقل هزینه‌‌‌های مردم است؛ به این صورت که دولتها برنامه‌‌‌‌‌‌هایی تعریف و اجرا کنند که به موجب آن، مطمئن شوند همه افراد جامعه جهانی از حداقل درآمد مشخصی برخوردارند و مهاجرت نیروی کار ساده در دنیا به حداقل برسد.
۱۷. امنیت سایبری و حفاظت از داده‌ها به دغدغه‌های اصلی تبدیل شده و دولتها را به وضع قوانین و مقررات سختگیرانه برای حفاظت از اطلاعات شخصی شهروندان و امنیت ملی سوق می‌دهد.
۱۸. آموزش با ادغام واقعیت مجازی، واقعیت افزوده و پلتفرمهای یادگیری آنلاین دستخوش انقلابی می‌شود و آموزش را در دسترس‌‌‌تر و متناسب‌‌‌تر با نیازهای فردی می‌‌‌سازد.
۱۹. دولتها به طور فعال در حال ترویج تحقیق و توسعه در بیوتکنولوژی هستند، ویرایش مجدد ژن‌ها، پیشگیری و توسعه درمان‌ها و داروهای جدید با هدف درمان بیماری‌های صعب‌العلاج و افزایش طول عمر انسان‌ها از اهداف متعالی دولت‌هاست.
۲۰. عصر جهانی شدن جای خود را به مرز جدیدی می‌دهد، جایی که دولتها و جوامع، تغییر، نوآوری و همکاری و توسعه پایدار را به عنوان اصول راهنما پذیرفته‌اند و مسیری را به سوی آینده‌ای بهتر برای همه ایجاد می‌کنند.
