کره در مسیر پیشرفت قرار دارد؟

جان پرلیوسن/ دپارتمان اقتصادی OECD با قدم زدن در سئول امروزی، به‌راحتی تحت‌تاثیر مدرن بودن آن قرار می‌گیرید. اگر گوشی هوشمند سامسونگ دارید، هیوندای رانندگی می‌‌‌کنید، به BTS یا Blackpink گوش می‌‌‌دهید و بازی Squid Game یا Extraordinary Attorney Woo را انجام می‌‌‌‌دهید، لازم نیست به آنجا بروید. درک سرعتی که کره با آن مسیر طولانی فقر و ویرانی پس از جنگ به سوی قدرت و رفاه را طی کرده است، با افزایش تولید ناخالص داخلی سرانه بالاتر از میانگین OECD در سال ۲۰۲۰ دشوار است. از دهه ۱۹۶۰، رشد درآمد و دسترسی به مراقبت‌‌‌های بهداشتی، امید به زندگی را بسیار بالاتر از میانگین OECD، همراه با‌ گذار به همان اندازه چشمگیر از حکومت استبدادی به دموکراسی پرجنب و جوش، افزایش داد. بررسی اقتصادی سازمان OECD از کره در سال ۲۰۲۲ از نقاط قوت کنونی و حکمرانی ماهرانه حکایت دارد، اما در عین حال به چالش‌‌‌های فعلی و آینده اشاره می‌کند که تا حدی در استراتژی رشد صادرات‌محور کره و صعود سریع آن از فقر به برجسته شدن ریشه دارد.

سیاست‌‌‌های اقتصادی صحیح

در گذشته‌‌‌ای نه‌چندان دور، مدیریت ماهرانه سلامت کشور را بدون درگیری با همه‌گیری هدایت کرد و با سیستم ردیابی پیشرو در جهان که اوایل بهار ۲۰۲۰ اجرا شد، کمپین واکسیناسیون با سرعت و کارآیی انجام شد. تکیه بر سنت مدیریت صحیح اقتصادی و سیاست‌‌‌های حمایتی، از مردم و مشاغل در برابر سختی و ورشکستگی محافظت کرد.

کمک صادرات قدرتمند به اقتصاد

با وجود اینکه جنگ روسیه و اوکراین تورم را افزایش داده و ضرورت تقویت انعطاف‌‌‌پذیری زنجیره تامین را برجسته می‌کند، با کنار گذاشته شدن محدودیت‌های دوران همه‌گیری، بهبودی ادامه خواهد یافت.

K-ETS  دوست کره برای رسیدن به تعهدات آب و هوایی

کره متعهد شده است که انتشار گازهای گلخانه‌‌‌ای را تا سال ۲۰۳۰ به میزان ۴۰‌درصد نسبت به سطح ۲۰۱۸ کاهش دهد و تا سال ۲۰۵۰ به صفر برساند. بخش صادرات و تولید برق این کشور دارای آلاینده‌‌‌های فشرده است که نشان‌دهنده چالش‌برانگیز بودن گذار است. با این حال، این طرح فضایی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌‌‌ای نسبتا کم با مزایای مشترک قابل‌توجهی از هوای پاک‌تر ایجاد می‌کند. طرح تجارت انتشار گازهای گلخانه‌‌‌ای کره (K-ETS) اولین طرح در شرق آسیا بود و باید توسط سیاستگذاران به‌عنوان بهترین ابزار برای کاهش انتشار تا حد امکان با کمترین هزینه ممکن شناخته شود. K-ETS قیمت کربن را به عنوان سهم بزرگی از انتشار گازهای گلخانه‌‌‌ای تعیین می‌کند، اما مقدار زیادی از سهمیه‌‌‌ها به صورت رایگان ارائه می‌شود و محدودیت کلی انتشار آن هنوز با اهداف جدید و جاه‌‌‌طلبانه کاهش انتشار همسو نشده است. لازم است مقررات‌زدایی انجام شود تا قیمت کربن به تولیدکنندگان برق منتقل شود و در واقع مشوق کاهش انتشار در این بخش مهم باشد.

انعکاس شکاف‌‌‌های بهره‌‌‌وری در درآمد و شرایط کار

رشد صادراتی و پرورش شرکت‌های بزرگ صادرکننده، زمینه را برای شکاف‌‌‌های بهره‌‌‌وری قابل‌‌‌توجه و پایدار برای شرکت‌های کوچک‌تر فراهم کرد. شرکت‌های بزرگ معمولا به کارگران با تحصیلات عالی و مشاغلی با درآمد خوب، شرایط کاری خوب، اشتغال منظم و پوشش بیمه اجتماعی ارائه می‌دهند، اما سهم آنها از اشتغال کاهش یافته؛ زیرا تولید به صورت خودکار به خارج از کشور منتقل شده است. شرکت‌های کوچک و متوسط با بهره‌‌‌وری پایین، کارگران غیر‌عادی بیشتری را استخدام می‌کنند؛ افرادی که درآمد کمتری دارند و کمتر مورد حمایت قرار می‌گیرند. در این شرکت‌ها جذب کارگران ماهر موردنیاز برای افزایش بهره‌‌‌وری، برای مثال با استفاده از فناوری‌‌‌های دیجیتال، دشوار است. تعداد زیادی از سیاست‌‌‌ها برای حمایت از SMEها (شرکت‌های کوچک و متوسط) وضع شده است؛ از جمله یارانه‌‌‌ها، دسترسی مطلوب به تدارکات عمومی، مقررات متمایز براساس اندازه شرکت و حتی کل بخش‌‌‌های بازار که مختص SMEهاست. هر خط‌مشی‌ای اگر به صورت مجزا دیده شود ممکن است توجیهی داشته باشد؛ اما آنها سیستمی را خلاصه می‌کنند که از بقای شرکت‌های با بهره‌‌‌وری پایین در پس‌زمینه پیچیدگی نظارتی پشتیبانی می‌کند.

اثرات منفی «سندروم بلیت طلایی» در کره

سطح بالای سرمایه انسانی کره اساسا یک نقطه قوت است؛ اما در جنبه‌‌‌های مهم وضعیت فعلی غیرمولد هستند. ورود به دانشگاه برتر، شانس کسب شغل مطمئن و جذاب را در یک شرکت بزرگ یا بخش دولتی به جای یک SME با بهره‌‌‌وری پایین افزایش می‌دهد. بنابراین رقابت برای کسب امتیاز بالا در آزمون ورودی دانشگاه شدید است. این «سندروم بلیت طلایی» کره‌‌‌ای دارای چند اثر منفی است؛ از جمله اشتغال کم جوانان، صرف زمان و هزینه زیاد برای تدریس خصوصی، عدم‌تطابق مهارت و صلاحیت، فشار زیاد بر دانش‌آموزان و رضایت کم از زندگی.

کره به فرزندان بیشتر و مادران شاغل بیشتری نیاز دارد

در چند دهه گذشته، آموزش و دسترسی به مشاغل به‌طور فزاینده‌‌‌ای میان زنان و مردان برابر شده است. گسترش مهدکودک‌‌‌ها و پیش‌‌‌دبستانی‌‌‌ها با بودجه عمومی نیز نرخ ثبت‌‌‌نام را به سطح کشورهای شمال اروپا رسانده، اما زندگی کاری و هنجارهای اجتماعی همگام نشده است. هنگام مواجهه با هنجارها و انتظارات مبتنی بر نقش‌‌‌های جنسیتی سنتی و ساعات کار طولانی و انعطاف‌‌‌پذیری محدود در محل کار، معمولا ترکیب شغل و فرزندان گزینه‌‌‌ای نیست. مادرانی که به زندگی کاری بازمی‌‌‌گردند، متوجه می‌‌‌شوند که فقط مشاغل غیر‌عادی با دستمزد پایین در دسترس هستند. بنابراین زنان جوان تشکیل خانواده را به تعویق می‌‌‌اندازند و فرزندان کمتری در طول زندگی خود دارند. این امر کره را در مسیر پیری سریع قرار داده است که موجب ایجاد فشارهای مالی و مشکلات بازار کار در آینده خواهد شد.

کارها در حال انجام است

لازم است کره با تکیه بر نقاط قوت قابل‌توجه، از سود اقتصادی فرصت‌‌‌های برابر و رقابت منصفانه برای کاهش شکاف‌‌‌های بهره‌‌‌وری استفاده کند؛ در نتیجه شکاف در پرداخت و حمایت اجتماعی و همچنین فشار برای برنده شدن بلیت طلایی را کاهش دهد. همچنین سیاست‌‌‌های اقلیمی خردمندانه می‌‌‌تواند به بهره‌‌‌وری و ایجاد فرصت‌‌‌های برابر برای نسل‌های آینده کمک کند. دوستانه‌‌‌تر کردن محیط کار، هم برای زنان و هم برای مردان همراه با تلاش مستمر دولت برای رهبری، تسهیل ترکیب شغل و خانواده و تغییر هنجارهای جنسیتی می‌‌‌تواند به پرورش فرزندان بیشتر، مادران شاغل بیشتر و افراد شادتر منجر شود.