دو لبه قیچی بر جیب حقوق‌‌‌بگیران
در واقع در حالی که دولت به پر کردن دخل خود از جیب شهروندان کمر بسته است، نشانه‌‌‌ای از قصد اصلاح عملکرد نشان نمی‌‌‌دهد. در حالی که پیش‌تر تورم نخستین بلای جان جیب شهروندان بود، برنامه‌‌‌های مالیاتی جدید دولت را می‌‌‌توان دومین لبه قیچی تلقی کرد. در شرایطی که دولت بیش از هر زمان دیگری دچار ضعف در سرمایه‌‌‌اجتماعی است، رویکرد فعلی را نمی‌‌‌توان رویکرد محبوب و پرطرفداری تلقی کرد. پیش از این تورم مهم‌ترین ابزار دولت برای دریافت مالیات از شهروندان به شمار می‌‌‌رفت؛ مالیاتی که به شکل غیرمنصفانه باری بر دوش اقشاری بود که کمترین دارایی‌‌‌های واقعی و مالی را دارند و تقریبا صدایی برای اعتراض به این وضعیت ندارند. به نظر می‌رسد در سیاست‌‌‌های مالیاتی جدید دولت، قرار است برنامه جدید مالیاتی در کنار تورم به دولبه یک قیچی تبدیل شوند و فشار مضاعفی بر اقشاری وارد کنند که توانایی اعتراض و اعمال فشارشان قابل‌توجه نیست. هدف گرفتن حقوق‌‌‌بگیران همیشه یکی از در دسترس‌‌‌ترین روش‌های دولت‌‌‌ها به شمار می‌رود؛ اما تشدید این رویکرد، آن هم پس از یک‌دهه رشد نزدیک به صفر و فشار هزینه‌‌‌های زندگی بر شهروندان، نمی‌‌‌تواند رویکرد محبوب و مقبولی باشد. این در حالی است که دولت نشانه‌‌‌ای از کاهش مخارج یا بهبود عملکرد از خود نشان نمی‌‌‌دهد و قصد دارد بار کسری خود را تمام و کمال به شهروندان منتقل کند.
