از آن پس تحولات این صنعت در ایران با فراز و فرودهای بسیاری همراه شد؛ اما خودروسازی از ابتدا صنعتی نزدیک به دولت و وابسته به حمایت‌‌‌های مستقیم و غیرمستقیم دولت بود. ناکارآمدی سیاست‌های حمایتی دولت از صنعت یا همان سیاست صنعتی، موضوع جدیدی نبوده و تعداد بی‌شماری تجربه شکست‌خورده از تلاش دولت‌ها برای صنعتی کردن اقتصادشان در تاریخ وجود دارد. در ایران هم بعضی صنایع که مهم و راهبردی محسوب می‌شدند، از ابتدای ایجاد مورد توجه دولت بوده و از انواع و اقسام حمایت‌های دولتی برخوردار بودند. ایجاد انحصار موقت، حمایت تعرفه‌ای و کمک به تامین مالی بعضی از رانت‌هایی هستند که در اختیار صنعت خودرو قرار گرفته‌اند تا به عنوان یک صنعت پیشران، اقتصاد کشور را به جلو بکشند. با این حال این صنعت در کشورمان نتوانسته است آنگونه که باید و شاید پیشرفت کرده و خود را به رقبای جهانی نزدیک کند. حال سوال اینجاست که چرا باوجود بیش از نیم‌قرن حمایت از صنعت خودرو، این صنعت نتوانسته است رقابت‌پذیر شده و جایگاه شایسته‌ای در بین رقبا پیدا کند؟

 در پرونده امروز «باشگاه اقتصاددانان» با توجه به اینکه از ابتدای ۱۴۰۱ تصمیمات ضد و نقیضی به بهانه ساماندهی بازار خودرو از جمله عرضه خودرو در بورس‌کالا از سوی سیاستگذار در این صنعت گرفته شده است، از تحلیلگران و اقتصاددانان پرسیده‌‌‌ایم که گردنه‌‌‌های سخت صنعت خودروی ایران کجاست و برای برون‌‌‌رفت از آنها چه باید کرد؟

اخبار مرتبط