بسیاری از فعالان اقتصادی معتقدند، ایران بدون سیاست خارجی عمل‌‌‌گرایانه عملا از بازی اقتصادمحور در خلیج‌فارس با دلالت‌‌‌های معنادار در حوزه‌‌‌های سیاسی و امنیتی آن، جا خواهد ماند و پکن را به سمت توسعه بیشتر همکاری‌‌‌ها با دولت‌‌‌های عربی خلیج‌فارس متمایل‌‌‌تر خواهد کرد. به اعتقاد آنها تغییر مسیر چین به دلیل تحریم‌‌‌ها و بلاتکلیفی برجام، بهره‌‌‌مندی ایران از تجارت با چین را در هاله‌ای از ابهام قرار خواهد داد. شاهد این ادعا آمارهای جدید گمرک چین است که نشان می‌دهد واردات این کشور از ایران طی ماه گذشته میلادی (نوامبر) ۳۲۶میلیون دلار بوده که کمترین میزان واردات ماهانه از ایران طی دودهه گذشته بوده است.

گسست تجاری چین و ایران در حالی محتمل است که در آن‌سو بزرگ‌ترین شریک تجاری ایران در اتحادیه اروپا هم اعلام کرد، برنامه‌‌‌های حمایتی خود برای گسترش تجارت با ایران را به حالت تعلیق درآورده است. انتظار می‌رود با احیانشدن برجام و خارج نشدن ایران از لیست سیاه FATF، تجارت ایران و آلمان نیز دشوارتر و محدودتر شود و دامنه مبادلات تجاری را تنگ‌‌‌تر کند. حال پرسش این است که تقویت روابط چین با کشورهای عربی و دشوارتر شدن تجارت با آلمان، چه پیامی برای بخش صادرات و واردات ایران دارد؟ چرا چین سیاست سنتی خود مبنی بر بی‌‌‌طرفی در قبال ایران را تغییر داده و به سمت کشورهای عربی گام برداشته است؟ همچنین استراتژی سیاستگذاران برای از دست نرفتن فرصت‌‌‌های تجاری در منطقه و جهان چه باید باشد؟ در پرونده امروز «باشگاه اقتصاددانان» به این پرسش‌‌‌ها پاسخ داده شده است.

اخبار مرتبط