چندرشته‌ای باشید!

رابرت روت‌برنشتاین/ کانورسیشن متخصصان اغلب توصیه می‌کنند، افراد در یک حوزه متخصص شوند تا احتمال موفقیتشان افزایش یابد؛ اما تحقیقاتی که اخیرا به چاپ رسیده است نشان می‌دهد که نوآوران موفق، صرفا در یک زمینه تحقیق و فعالیت نمی‌‌‌کنند. ما شغل‌های برندگان جایزه نوبل را که مسلما جزو نوآورترین افراد هستند بررسی کرده‌ و به این نتیجه رسیده‌ایم که آنها به شکلی غیرمعمول دارای تخصص‌هایی در رشته‌‌‌های گوناگون و به‌اصطلاح «چندرشته‌‌‌ای» هستند. این یعنی عامدانه دانش و تخصص رسمی و غیررسمی از رشته‌‌‌های گوناگون را ترکیب می‌کنند تا به ایده‌ها و رویه‌های جدید و مفید دست پیدا کنند. در واقع، مسیر تحقیقات علمی برندگان جایزه نوبل در رشته علوم که دانشجویان برندگان قبلی این جایزه بودند نشان می‌دهد چندرشته‌‌‌ای و نوآور بودن، مهارتی قابل یادگیری است.

بسیاری از کسانی که جایزه نوبل دریافت کرده‌اند با نگاه به موضوع‌ها به شیوه‌های جدید، مسائل را کشف می‌کنند. گاه آنها با انتقال مهارت‌ها، تکنیک‌ها و مواد اولیه از یک حوزه علمی به حوزه علمی دیگر مسائل را حل می‌کنند. آنها اغلب از «ابزارهای مفهومی» نظیر یافتن شباهت‌ها، تشخیص الگوها، مدل‌سازی و... استفاده می‌کنند. یک نمونه بسیار برجسته، آلکسیس کارل است که در سال ۱۹۱۲ جایزه نوبل رشته فیزیولوژی را دریافت کرد.  او با ترکیب دو روش، پیشرفتی بزرگ در جراحی پیوند اعضا به وجود آورد. هربرت سایمون در سال ۱۹۷۸ به خاطر تحقیقات نوآورانه در حوزه فرآیند تصمیم‌گیری در سازمان اقتصادی، جایزه نوبل رشته اقتصاد را دریافت کرد.

 او استاد چند دانشکده دانشگاه کارنگی ملون بود. همکاران سایمون اغلب او را «مرد رنسانس» (Renaissance man) می‌نامیدند؛ زیرا او در زمینه‌های مختلف علاقه‌مند به کسب دانش و تجربه بود و فردی بسیار کنجکاو محسوب می‌‌‌شد. او در دوران تدریس در دانشگاه، با تحقیقات خود به پیشرفت‌های بزرگی در رشته‌های علوم کامپیوتر، هوش مصنوعی، روان‌شناسی، فلسفه و البته اقتصاد کمک کرد. سایمون غیر از حوزه‌های علمی به نواختن پیانو و ساخت قطعات موسیقی، طراحی، نقاشی و شطرنج علاقه‌مند بود و اغلب اوقات از هیجان علمی و احساس خوشایند حاصل از ترکیب سرگرمی‌هایش با تحقیقات علمی و کار دانشگاهی صحبت می‌‌‌کرد. او در زندگینامه خود در سال ۱۹۹۶ نوشته است: «من می‌توانم هر فعالیتی را که انجام می‌‌‌دهم، به شکل عقلی و منطقی درآورم. همواره می‌‌‌توانم سرگرمی‌هایم را بخشی از تحقیقاتم محسوب کنم.» سایمون نمونه‌ای از افراد چندرشته‌ای است که با داشتن دانش و تجربه در چند رشته توانست در حوزه علم به پیشرفت‌های بزرگی دست پیدا کند.

کریستین نوسلاین فولهارد در سال ۱۹۹۵ جایزه نوبل رشته فیزیولوژی را دریافت کرد. او به خاطر کشفیاتش در حوزه کنترل ژنتیکی رشد اولیه جنین شایسته دریافت جایزه نوبل شناخته شد. او نیز از طریق ترکیب طیفی وسیع از مهارت‌ها و دانش خود به این موفقیت دست یافت. نوسلاین فولهارد در یک مصاحبه در سال ۲۰۰۳ گفت: «من بسیار کنجکاو هستم و به درک چیزهای مختلف اشتیاق دارم و غیر از مسائل علمی، در حوزه موسیقی، زبان و ادبیات مطالعه می‌کنم.» او طراح پازل و نویسنده کتاب پرطرفدار آشپزی نیز هست و در دوران دانشجویی، فیزیک، شیمی فیزیک و بیوشیمی خواند، سپس وارد حوزه جنین‌‌‌شناسی شد. ثابت شده که علاقه‌مندی‌های شخصی و حرفه‌‌‌ای او در رسیدن وی به پرسش‌ها و تکنیک‌های جدید و دستیابی به پاسخ‌های نو مفید بوده است. او سال ۲۰۱۷ در یک مصاحبه گفت: «پس از گرفتن مدرک دکترا باید تا جایی که ممکن است در حوزه‌‌‌های گوناگون مطالعه کنید.»