به اعتقاد تحلیلگران، روال برنامه‌‌‌ریزی در کشور، پیش از برنامه‌‌‌ریزی، حین برنامه‌‌‌ریزی و پس از برنامه‌‌‌ریزی، دارای چالش‌‌‌های اساسی است. همچنین مرور تجربیات ۶برنامه‌‌‌ توسعه‌‌‌ای نشان می‌دهد که این برنامه‌‌‌ریزی‌‌‌ها، بیش از آنکه برآمده از دل مجموعه نقاط قوت و فرصت اقتصاد کشور در راستای رفع تنگناها و مقابله با تهدیدهای پیشرو باشند، به شکلی بلندپروازانه و بدون توجه به محدودیت‌های موجود اقتصاد کشور انجام شده‌اند و در عمل ضمن ناکامی در دستیابی به اهداف بی‌‌‌شمار تعیین‌شده در برنامه‌‌‌ها، به فرصت‌‌‌سوزی و دور شدن از مسیر توسعه دامن زده‌اند. حال در آستانه تدوین برنامه هفتم توسعه، این سوال مطرح می‌شود که چرا با وجود سابقه طولانی در امر برنامه‌‌‌ریزی و صرف منابع ملی فراوان در تدوین برنامه‌‌‌های توسعه، همواره با معضل اجرانشدن برنامه‌‌‌ها و اثربخش نبودن آنها مواجه بوده‌‌‌ایم؟ این در حالی است که برنامه هفتم توسعه آخرین فرصت برای تحقق اهداف سند چشم‌‌‌انداز بیست‌‌‌ساله است. «باشگاه اقتصاددانان» در پرونده امروز به بهانه ابلاغ سیاست‌های کلی برنامه هفتم با اولویت پیشرفت اقتصادی از سوی رهبر معظم انقلاب، ریشه‌‌‌های ناکامی برنامه‌‌‌های توسعه‌‌‌ای در ایران  را زیر ذره‌بین قرار داده است.

اخبار مرتبط