فرصت یا تهدید؟
اما منتقدان درباره میزان فوایدی که چنین دنیایی خواهد داشت، مطمئن نیستند. از دید پروفسور رید، همان‌طور که اینترنت زندگی انسان‌ها را به طور کامل تغییر داده است، متاورس هم، چنین تاثیری خواهد داشت. متاورس در کنار فوایدی که دارد، می‌تواند خطرات بزرگی برای انسان‌ها به وجود آورد؛ در نتیجه ضروری است، سیستمی قدرتمند برای نظارت بر متاورس و فعالیت‌‌‌های مرتبط با آن ایجاد شود. او میگوید: «ما اکنون در مراحل بسیار ابتدایی شکلگیری این فضا هستیم، اما باید بحث‌ها در این زمینه آغاز شود تا قبل از آنکه دچار تبعات منفی گسترش متاورس شویم و راهی برای بازگشت وجود نداشته باشد، تدابیر لازم را اتخاذ کنیم.»
درباره حجم عظیم داده‌هایی که می‌تواند جمع‌آوری شود و کسانی که بر این دادهها کنترل دارند، نگرانی وجود دارد. نکته دیگر این است که امکان هک شدن متاورس و انجام اقدامات غیرقانونی مختلف در آن کاملا وجود دارد. رید میگوید: «هدف نهایی متاورس، صرفا واقعیت مجازی یا واقعیت افزوده نیست، بلکه واقعیت ترکیبی یا MR است. متاورس دنیای واقعی و دنیای مجازی را ترکیب می‌کند و در نهایت این ترکیب ممکن است، چنان عمیق باشد که دنیای واقعی و دنیای مجازی غیرقابل تفکیک شوند.
نکته مهم این است که بازار این حوزه از فناوری بسیار عظیم است. پرسش‌های گوناگونی در این زمینه مطرح است. برای مثال، فردی که این فضا را کنترل می‌کند، بر کل فضای واقعی هم کنترل خواهد داشت.»
بسیاری از سیستم‌های واقعیت ترکیبی دارای فناوری ردیابی حرکات چشم، چهره و دست کاربران هستند. اکثر آنها به دوربین‌های بسیار پیشرفته مجهز هستند و در برخی از آنها حتی از فناوری الکتروآنسفالوگرافی استفاده شده است تا الگوهای امواج مغز کاربر را شناسایی کند. بنابراین در عمل هر چیز که می‌گویید، به هر چیز که نگاه کنید و حتی افکار شما در واقعیت ترکیبی قابل نظارت است. این فرآیند به تولید حجمی عظیم از دادهها منجر می‌شود که بی‌نهایت ارزشمند هستند. به همین دلیل، ما به سیستمی نیاز داریم که بر این روند بادقت نظارت کند. هرگز نباید یک شرکت بر این فرآیند‌‌‌ها کنترل پیدا کند. از دید پروفسور رید، متاورس باید تلاشی مشترک باشد با استانداردهایی که همه ملزم باشند، آن را رعایت کنند. البته از نظر رید، متاورس جنبه‌های مثبت هم دارد که یکی از آنها، ایجاد فرصت‌های شغلی است. دیگر کارشناسان به رعایت نشدن حریم خصوصی کاربران، عملیات غیرقانونی و اثراتی که حضور در این فضاهای مجازی سه‌بعدی در بر دارد، به عنوان ریسک‌های گسترش آنها اشاره کرده‌اند.
