رقابت همراه با نظارت
اینکه سازمان بورس یا هر نهادی که در زمینه اعطای مجوز فعالیت می‌کند، اقدام به تسهیل صدور مجوز‌ها کند، کاری سخت و مهم نیست؛ آنچه بسیار مهم است، رصد و نظارت بر فعالیت نهادهای موجود در صنعت است.
بازار مالی، بازاری تخصصی است و در نظر نگرفتن واژه تخصص و صرفا توجه به اینکه بیشتر بودن نهادهای فعال، خوب است، می‌تواند ضربه بسیار بدی به پیکره این بازار وارد کند و چون ماهیت این بازار به‌گونه‌ای است که مستقیما با سرمایه مردم در ارتباط است، به‌سرعت بر جلب یا سلب اعتماد سرمایه‌گذاران تاثیر‌گذار خواهد بود.
گام‌های اساسی برای تسهیل اعطای مجوز به شرح زیر هستند:
گام اول: اعلان عمومی اعطای مجوز؛
گام دوم: غربال‌گری سخت‌گیرانه متقاضیان دریافت مجوز؛
گام سوم: نظارت سخت‌گیرانه بر فعالیت؛
گام چهارم: رتبه‌بندی نهادهای مالی.
بنابراین شایسته است اعلام کنیم که مشارکت در زمینه نهادهای مالی باید بیشتر شود، اما باید توجه کنیم که وظایف اصلی نهاد اعطا‌کننده مجوز، بعد از این اعلان عمومی است و هرگونه سهل‌انگاری در زمینه بررسی توانایی مدیران، رصد فعالیت‌ها و رتبه‌بندی کمیت و کیفیت خدمات ارائه‌شده، می‌تواند ضربه مهلکی به بدنه بازار مالی کشور وارد کند.
مورد بسیار مهمی که باید به آن توجه کرد، این است که اقتصادی که در آن رقابت ناسالم و عملکرد غیر‌شفاف وجود دارد، اقدام برای رقابت سالم در یک صنعت خاص را نیز به حاشیه خواهد برد؛ چون بخش غالب، غیر‌شفاف است. به نظر می‌رسد، در شرایط حاضر اقتصاد و بازار مالی به عنوان بخشی از آن، نیاز به افراد متخصص با کیفیت فکری بالا داریم. حتی اگر تعداد نهادهای مالی را چند برابر کنید، ابزارهای مالی را توسعه دهید و روند پذیرش شرکت‌ها را سرعت بخشید؛ تا زمانی که تصمیمات غیر‌کارشناسی، خلق‌الساعه و ناهماهنگ، همچون پتکی بالای سر اقتصاد باشد، نمی‌توانیم منتظر بهبود وضعیت باشیم.
