طبیعتا فردی که قصد مهاجرت به کشوری را دارد، باید از هفت‌خوان بگذرد و بعد از پشت‌سر گذاشتن مراحل دشوار، زندگی جدیدی را در کشور خارجی شروع کند. از طرف دیگر، کشور میزبان نیز با ارائه خدمات و هزینه‌‌‌هایی همچون پرداخت شهریه دانشگاه، دانشجو و اسکان وی، از او پذیرایی می‌کند. اما سوال اینجاست که چه عواملی باعث می‌شود هر دو طرف عرضه و تقاضا خواستار ایجاد چنین ساختاری باشند.

این عامل برای فرد مهاجرت‌کننده، امید به آینده‌‌‌ بهتر در کشور دیگر است و برای کشور میزبان، نوعی سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود که می‌تواند بعد از چند سال، نتایج خوبی برای کشور به همراه داشته باشد.

در ایران عموما افراد، با توجه به شرایط اقتصادی وضعیت را به‌گونه‌‌‌ای می‌بینند که در کشور جایی برای مهاجر‌پذیری نیست و ساکنان کشورهای همسایه، شاید مانند گذشته تمایل نداشته باشند برای تحصیل یا کار، به ایران مهاجرت کنند و زندگی خود را ادامه دهند. اما باید گفت، این امر فرصت مناسبی برای کشورمان است تا بتوانیم از مزایای مهاجران بهره‌مند شویم. طبیعتا این امر نیازمند زیرساخت‌‌‌های مناسبی است و باید از چند بعد در خصوص آن تدبیر شود.

در این پرونده از باشگاه اقتصاددانان، کارشناسان این حوزه، ضمن بررسی آمار جذب دانشجویان خارجی به ایران در سال ‌‌‌های اخیر، از دیدگاه کارشناسی به بررسی این مساله پرداخته‌‌‌اند.