این را آمار روایت می‌کند. به استناد گزارش مرکز آمار ایران در فصل بهار سال گذشته که نخستین گزارش از تحولات بازار کار بعد از شیوع کرونا منتشر شد ۵/ ۱ میلیون نفر (نسبت به بهار ۹۸) شغل خود را از دست دادند! این عدد را اگر در کنار ریزش ۷/ ۳ درصدی نرخ مشارکت قرار دهیم، اوضاع وخیم‌تر می‌شود. اما نرخ بیکاری در این فصل ۱/ ۱ درصد کاهش یافت، اما این کاهش اندک به واسطه توفیق دولت در اشتغال‌زایی نبود، بلکه به واسطه خروج تعداد زیادی از بیکاران و شاغلان از جمعیت فعال و هدایت به سمت جمعیت غیرفعال بود. این بدان معناست که تعداد زیادی از شاغلان یا بیکاران در جست‌وجوی شغل، از بازار کار خارج شدند و نه شاغلند و نه در جست‌وجوی شغل! 

با این وجود پرداخت مقرری بیمه بیکاری برای بیمه شدگانی که شغل خود را ناشی از شیوع کرونا از دست دادند و به نوعی بیکار شدند، در دستور کار قرار گرفت.

دولت هم برای اجرای این سیاست، ۵ هزار میلیارد تومان بودجه مصوب برای پرداخت بیمه بیکاری اختصاص داد. اما در بررسی پرونده جاری با عنوان «آسیب‌شناسی بیمه بیکاری در دوران کرونا» مشخص شد تاکنون از این اعتبار، فقط مبلغ ۱,۲۸۶ میلیارد تومان از سوی سازمان برنامه و بودجه به صندوق بیمه بیکاری اختصاص یافته است. به تعبیری با وجود گذشت بیش از یکسال، فقط کمتر از ۲۶ درصد از منابع صندوق بیمه بیکاری بابت پرداخت مقرری دوران کرونا اختصاص پیدا کرده است.

این میزان اعتبار تخصیصی درحالی است که حتی در زمان تصویب این میزان بودجه، بسیاری این حجم از اعتبارات را در همان زمان ناکافی می‌دانستند. 

با این حال آخرین آمارها از وضعیت بیکارشدگان ناشی از کرونا حاکی از آن است که با شیوع این بیماری در کشور ۷۳۰ هزار نفر از بیمه‌شدگان‌ُتامین اجتماعی شغل خود را از دست دادند.

در عین حال طبق آمار ارائه شده از سوی مسوولان ذی‌ربط از ۷۳۰ هزار فرد بیکار شده تحت پوشش قانون تامین‌اجتماعی، بالغ بر ۷۱۰ هزار نفر مقرری دریافت کردند.

«دنیای‌اقتصاد» در پرونده جاری وضعیت بیمه بیکاری در دوران کرونا را یک‌سال پس از شیوع پاندمی با حضور مسوولان و کارشناسان امر مورد بررسی قرار داده است.