در آن سال تعدادی از دیکتاتورهای منطقه سرنگون شدند. اما در سودان و الجزایر به علل گوناگون تحولی رخ نداد. اکنون پس از گذشت سال ها، مردم در این کشورها مشاهده می‌کنند که رویاهای شان تحقق نیافته و وضعیت هر روز وخیم تر می‌شود. به این معنا که نه تنها وضعیت اقتصادی بدتر شده بلکه آزادی‌های مدنی وجود ندارد و فساد همه جا را فراگرفته است.

طبیعی است که در این شرایط مردم بار دیگر به خیابان‌ها آمده‌اند و این بار تجربیاتی از گذشته خود و کشورهای منطقه دارند که سبب می‌شود احتمال موفقیت آنها بیشتر شود. پس از بهار عربی سال ۲۰۱۱ حکمران‌های جدید در چند کشور قدرت را در دست گرفتند. اما نتوانسته‌اند به آنچه مردم می‌خواهند عمل کنند. به نظر مردم، تنها پوسته تغییر کرده و بدنه همان است.

به همین دلیل مردم سودان و الجزایر حتی پس از خروج دیکتاتورها از مسند قدرت، در خیابان‌ها باقی مانده‌اند زیرا به این باور رسیده‌اند که نباید به وعده‌های ارتش اعتماد کرد. از سوی دیگر شرایط داخلی و جهانی اکنون نسبت به سال ۲۰۱۱ بسیار متفاوت است. در نتیجه تحقق امید مردم محتمل‌تر شده است.در مطالب حاضر به علل تظاهرات‌  اخیر در سودان و الجزایر، تفاوت‌های خیزش اخیر با آنچه در سال ۲۰۱۱ در بهار عربی رخ داد، شرایط خطرناک برای حکومت‌های استبدادی عرب و وضعیت جدید منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا اشاره شده است.

 

احسان آذری‌نیا