بی‌دلیل نیست که همگان، برای حضور در گوشه‌ای از این رخداد بزرگ سر و دست می‌شکنند! از قطری که برای کسب میزبانی، متهم به پرداخت رشوه است و برزیلی که جام را با خاک و خون در چهارگوشه کشورش به آلمان هدیه کرد و اسپانسرهایی که گوی سبقت را در شل کردن سرِ کیسه از هم ربوده‌اند و استادیوم‌های لبریز از تماشاگری که تیم‌هایشان را تشویق می‌کنند و غول‌های ساخت‌وسازی که پروژه‌های زیرساختی را بر عهده می‌گیرند تا سیاستمدارانی که در زمین فوتبال هم به دنبال ماهی می‌گردند، همه و همه در این قاب عکس حضور دارند. شاید تا چند سال قبل، این فقط کشورهای توسعه یافته بودند که جسارت میزبانی این مسابقات را داشتند، اما علاوه بر مکزیک و برزیل که تاکنون بیش از یک دوره میزبان نهایی برگزاری این مسابقات بودند، آفریقای جنوبی در سال ۲۰۱۰ و اینک روسیه و پس از آن قطر نیز آمدند تا بخت خود را بیازمایند. در این بین بررسی دو دوره گذشته و پیش‌بینی دوره‌های پیش رو، شاید درس‌های زیادی برای سایر کشورهای در حال توسعه داشته باشد تا ببینند که آیا پذیرش این مسوولیت، به هزینه‌های آن می‌ارزد یا خیر. باشگاه اقتصاددانان در پرونده امروز خود به بررسی ابعاد اقتصادی جام جهانی از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۲ پرداخته است.

امیر جهانی

اخبار مرتبط