دنیای اقتصاد :
مقایسه آمارهای صادرات و واردات گمرک ایران و برخی شرکای تجاری از یک حفره آماری قابل توجه پرده برمیدارد. بررسی ارقام اعلامی گمرک ایران و چین در سال۲۰۲۳ میلادی، حداقل ۱۴میلیارد دلار اختلاف را نشان میدهد. گرچه مسائلی همچون اختلاف در قیمت پایه گمرکی در کشورها، هزینه حملونقل کالا و قاچاق در تمام جهان میتواند بخشی از این تفاوت را توضیح دهد، اما دو عامل مختص به ایران نقش پررنگتری در این پدیده دارد؛ تحریم و ارز چندنرخی. تحریمها باعث شده که عمده تجارت ایران به صورت دومرحلهای انجام شود؛ به این معنی که در واردات و صادرات ایران حداقل یک کشور ثالث حضور دارد. علاوه بر این، سیاستهای ارزی به این مشکل دامن زده است. پیمانسپاری ارزی باعث کماظهاری در صادرات و معادلات تخصیص ارز نیز باعث بیشاظهاری در واردات شده است. این مداخله عوامل انسانی در فرآیند تجارت بستر را برای غیرشفاف بودن آمارها آماده میکند. این عوامل باعث غیررسمی شدن تجارت ایران میشود و اقتصاد ایران هزینه آن را بهطور غیرمستقیم متحمل میشود.
دنیایاقتصاد:
چرخش ۱۸۰درجهای دولت در سیاستگذاری برای «حمایت از تولید داخلی نوار تست قند خون»، هم به تولیدکنندگان داخلی شوک وارد کرده و هم افراد دیابتی را با سرگردانی برای تامین این «ابزار حیاتی» مواجه کرده است. به گزارش «دنیای اقتصاد»، اوایل خروج یکطرفه آمریکا از برجام، دولت به دلیل تنگنای شدید ارزی از یکسو و وابستگی بازار مصرف برخی تجهیزات پزشکی و دارویی از سوی دیگر، سیاست «محدودیت تخصیص ارز ارزان» و حتی «محدودیت تخصیص ارز با قیمت واقعی» به واردات این گروه کالایی را کلید زد.