نظرگاه
دبیرکل ایرانی فائو
سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد FAO، یکی از مهمترین ساختارهای بینالمللی وابسته به سازمان ملل متحد است.
محمد حسین کریمی پور *
سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد FAO، یکی از مهمترین ساختارهای بینالمللی وابسته به سازمان ملل متحد است. ایران برای انتخاب دبیرکل جدید این سازمان یکی از چهرههای شاخص آکادمیک خود را نامزد کرده است. دکتر محمد سعید نوری نائینی فارغالتحصیل اقتصاد کشاورزی از دانشگاه کورنل آمریکا است. او استاد بازنشسته دانشگاه شهید بهشتی است. نائینی دو دوره بهعنوان نماینده کشورمان در فائو خدمت کرد و سپس دو دوره نیز براساس آرای کشورهای جهان صندلی ریاست شورای فائو را به عهده گرفت و تا سال ۲۰۰۹ در رم ساکن بود. بیتردید دبیرکلی فائو یکی از مهمترین پستهای بینالمللی است. چالشهای جهانی آب و هوا، بحران جهانی غذا و پررنگ شدن غذا و کشاورزی در دکترین امنیت ملی کشورهای جهان بر اهمیت این سمت افزوده است. نگاهی به ۵ رقیب او در این انتخابات نشان میدهد شانس این مرد ایرانی را نباید دستکم گرفت. رشید عراقی پس از اشغال عراق وزیر آب بوده است. او یک کارشناس گمنام آب است که در حوزه غذا و کشاورزی حرفی برای گفتن ندارد. سوسیلو وزیرسابق اندونزیایی است که عملکردش در زمان مسوولیتش در اندونزی همواره مورد نقد و اعتراض کشاورزان و فعالان محلی بود. فیشلر اتریشی و موراتینس اسپانیایی در صورت ظهور یک کاندیدای معقول از بلوک در حال توسعه رای پرشمار کشورهای جهان سومی را با خود ندارند. کشورهای در حال توسعه بعد از ریاست ۱۶ ساله دیوف سنگالی این صندلی را در ساختار جهانی متعلق به خود میدانند. واقعیت آن است که رقیب اصلی نوری نائینی در این انتخابات خوزه داسیلوای برزیلی است. داسیلوا سابقه معاونت FAO را دارد و از آشنایی خوبی با FAO و هیاتهای نمایندگی برخوردار است. رییسجمهور جنجالی سابق برزیل و خانم رییسجمهور جدید با قدرت و تمام امکانات از او حمایت میکنند. در عرصه سیاست جهانی برزیل هیچگاه مقبولیت امروز را نداشته است. گرچه عملکرد او در فائو با انتقادهای فنی متعددی روبهرو است اما، نمیشود شانس او و قدرت لابی برزیل (این بازیگر جوان و شاداب لاتینی) را دستکم گرفت. واقعیت آن است که رویکرد جهان در به بازی گرفتن چهرههای تخصصی ایرانی در انتخابات اخیر اوپک و در راهیابی دکتر نهاوندیان به مرکزیت اتاق بازرگانی بینالمللی، راه را برای نائینی هموار کرده است. شاید در سالهای بعداز انقلاب، حرکت بهسوی صندلی دبیرکلی فائو، بلندپروازانهترین تلاش ایران برای کسب کرسیهای جهان بوده است. همراهی حداکثری دولت و نهادهای بخش خصوصی در فراهم آوردن امکان یک مبارزه هوشمند و منطقی میتواند توشه دونده ایرانی را برای شرکت در این ماراتن نفس گیر تکمیل کند. حدود ۴ ماه تا انتخابات ژوئن ۲۰۱۱ وقت باقی مانده است. سهم هر یک از ما در این حرکت ملی چیست؟
* رییس کمیسیون کشاورزی اتاق ایران
ارسال نظر