مهدی جاریانی*

مدتی است که فضای کشور از اقشار مختلف جامعه گرفته تا رده‌های بالای مسوولان کشوری درگیر موضوع اختلاس ۳۰۰۰ میلیاردی شده است. کشور ما هر از گاهی شاهد چنین مواردی از اختلاس بوده است و حتی ریاست محترم جمهوری نیز در چند مورد صحبت از لیستی کرده‌اند که از بیت‌المال سوء استفاده کرده‌اند. همواره در معرض این موضوعات بوده‌ایم که به نوعی عدم اعتماد عمومی را سبب شده است. فضای کسب و کار نیاز به محیطی آرام و باثبات از همه زوایا دارد که مهم‌تر از همه اعتماد عمومی است که می‌تواند بستر مناسبی را برای سرمایه‌گذار فراهم سازد.

گفته می‌شود که اختلاس به دلیل استفاده ال سی داخلی و اعتبارات اسنادی از طریق بانک صادرات و تنزیل آنها در بانک‌های ملی و سامان ایجاد شده است. بعد از این افشا گری کل نظام بانکی آسیب دیده و در این رابطه بانک‌ها بیش از قبل با احتیاط برخورد می‌کنند و برای هر مورد به دنبال این هستند که از تضمین‌ها و مجوزها و هر آنچه که باعث لطمات به آنها شود خودداری ‌کنند یا اینکه کار‌های صاحبان کسب و کار را به تاخیر ‌اندازند. از سوی دیگر کارکنان شریف بانک‌های کشور در معرض آسیب‌پذیری قرار گرفته‌اند. اگر یک شعبه در نقطه‌ای از کشور خطایی انجام داده است، چرا باید قشر عظیمی از کارکنان بانک‌ها که بیش از ۲۰۰ هزار نفر برآورد می‌شوند آسیب ببینند؟

عضو سابق هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران