اما و اگرهای واردات برنج
به گزارش «ایسنا» مسیح کشاورز دبیر انجمن تولیدکنندگان و تامین‌‌‌‌‌کنندگان برنج ایران درباره منطقه‌ای‌شدن واردات برنج اظهار کرد: برنج برای تمام کشور وارد می‌شود و به این‌صورت نیست که هر استانی برای خود وارد کند و عملیاتی‌شدن این ماجرا دشوار است. ما می‌توانیم بگوییم که بهطور مثال برای دو استان شمالی کشور مازندران و گیلان واردات برنج ممنوع است، اما نکته بسیار مهم این است که اعمال ممنوعیت واردات بهطور کلی غلط است. زمانی‌که ما ممنوعیتی اعمال می‌کنیم، هیچ‌یک از افراد مصرف‌کننده، تولیدکننده و واردکننده سود نمی‌کنند و این مساله نشان‌دهنده این است که شیوه و روش غلط است که باید آن را حل کنیم.
وی ادامه‌داد: نمی‌توان منطقه‌‌‌‌‌بندی کرد که حالا این برنج وارد استان‌های جنوبی کشور شود. آیا آماری از میزان مصرف ساکنان این مناطق وجود دارد که برای هر استان چقدر باید واردات انجام شود؟ بهترین راه‌حل این است که ما ممنوعیت واردات نداشته باشیم. تجار هیچ‌گاه مازاد بر نیاز کشور وارد نکرده‌اند که بازار دچار رکود شود و پس از واردات همیشه شاهد تنظیم‌بازار بوده‌‌‌‌‌ایم. سال‌های سال‌است که دولت با این ممنوعیت‌‌‌‌‌ها در بازار دخالت می‌کند و هیچ نتیجه مثبتی نیز حاصل نشده‌است. به گفته کشاورز، زمانی نیز این واردات آزاد می‌شود که دیگر ما نیازی به واردات نداریم و خودشان وارد می‌کنند! بهطور مثال در سال۱۴۰۱ یک‌میلیون و ۸۰۰هزار‌تن وارد شد که بخش عمده این واردات نیز توسط دولت صورت‌گرفت با این رویکرد که نگران بودند برنج گران شود؛ چراکه در سال۱۴۰۰ گران شده بود. وی افزود: شاید بهتر باشد که دوره ممنوعیت و حمایت از برنج ایرانی و تولید داخلی به دو ماه کاهش یابد در این‌صورت برنجکار می‌داند که دو ماه برای عرضه فرصت دارد و پس از آن وارد رکود می‌شود؛ بنابراین باید با قیمت مناسب وارد بازار شود و در این‌صورت هم رونق می‌یابد و هم دچار مشکل نمی‌شود.
