درس اخلاقی بزرگ

محسن بهرامی ارض اقدس

انتخابات هیات رییسه کمیسیون‌های اتاق بازرگانی تهران برگزار شد. در مهم‌ترین و پرطرفدارترین کمیسیون بیش از نیمی از اعضای هیات نمایندگان اتاق تهران عضویت دارند و عملا در صورت حضور کامل اعضا می‌تواند به عنوان هیات نمایندگان تلقی شود. برای انتخابات رییس کمیسیون جناب آقای مهندس محسن خلیلی عزیز، پدر صنعت و تشکل‌های اقتصادی ایران کاندیدا می‌شوند.

وقتی از اعلام حضور پدر بزرگوار و سرور ارجمند خوشحال شدم، به رغم علاقه و آمادگی پذیرش مسوولیت در کمیسیون بر سر دو راهی قرار گرفتم.

۱- حمایت از مهندس خلیلی و انصراف از «کاندیدا» شدن.

۲- قبول توصیه دوستان به «کاندیدا» شدن و رقابت ناخواسته با مهندس که البته با توجیه «کاهش فشار کاری» و به دلیل نگرانی از آثار این گونه مسوولیت‌ها بر سلامت جناب آقای مهندس، به‌رغم انصراف اولیه و حمایت از ایشان مرا مجاب به «کاندیدا» شدن کردند.

بعد از اعلام نتیجه و پیروزی ظاهری حقیر در عکس‌های منتخب گزارش تصویری سایت اتاق، در کمال ناباوری و البته رویدادی که از روح بلند و معرفت کامل عزیز فرهیخته تولید و تجارت کشورمان بعید نیست، مشاهده کردم ایشان در برگه رای خود نام بنده را نوشته‌اند.

اگر چه بلافاصله بعد از اعلام نتیجه در جمع اعضای کمیسیون و هیات رییسه اتاق بازرگانی تهران بر ریاست دائمی و افتخاری مهندس خلیلی اذعان و اقرار نمودم، ضمن تشکر از حسن‌ظن اعضای کمیسیون، عاجزانه از ایشان می‌خواهم با پذیرش استعفا، توفیق ریاست مهندس خلیلی را بر خودم مقرر و تعهد نمایم در کنار ایشان حداکثر تلاش را برای ارتقای کارآمدی کمیسیون به کار بندم و پیشاپیش از اینکه پیشنهاد بنده را می‌پذیرند، سپاسگزارم.