پدر صنعت لوازم‌خانگی ایران
در تمام ۱۵ سالی که فعالیت صنعتی داشت، دفترش در محل شرکت تجاری تهران‌الکتریک بود. در همین دوره، فعالیت تجاریش، بسیار گسترش یافت، پس از چند سال از فعالیت تجاری یک کالای خارجی در خارج از مرزهای کشور، خود به تولید آن در داخل روی می‌آورد. ساعت سیکو، تنها یکی از نمایندگی‌هایش بود. او در چـند سال توانست ۲۰درصد از بازار ساعت را در دست بگیرد؛ برهمین اساس از سال۱۳۵۴ طرح تولید ساعت دیواری را شروع کرد.
از طریق شرکت‌های مهندسی و بازرگانی پارس، پارس‌الکترونیک و رویال‌الکترونیک، مسوولیت نمایندگی کمپانی‌های خارجی و توزیع محصولات شرکت‌های صنعتی خود را در ایران انجام می‌داد. شرکت بازرگانی تهران الکتریک در سال۱۳۲۷ تاسیس شد؛ سرمایه اولیه آن صد و پنجاه میلیون ریال بود که در اواسط دهه‌پنجاه، به نهصد‌میلیون ریال رسید.
برخوردار از طریق همین شرکت تا سال۱۳۵۸ بخش عمده‌ای از فعالیت‌های وارداتی خود را در زمینه کالاهای برقی و اداری انجام می‌داد. این شرکت در سال۱۳۵۷، حدود ۴۰۰کارمند و نمایندگی ۱۶شرکت بزرگ و معتبر بین‌المللی که شامل توشیبای ژاپن، آکائی و سان‌سوئی ژاپن، سیکوی ژاپن، جنرال‌الکتریک آمریکا، کندی ایتالیا، الیوتى ایتالیا و دووال آلمان بودند را به عهده داشت.
در فاصله سال‌های ۱۳۴۱ تا ۱۳۵۷ فعالیت صنعتی او در زمینه کالاهای مصرفی بادوام، خصوصا لوازم‌خانگی مثل تلویزیون، لامپ، پلوپز، پنکه، آبمیوه‌گیری، باتری، کاشی، فرش و یخچال بود. او تا سال۱۳۵۲ که قیمت هر بشکه نفت کمتر از دو دلار بود ۶شرکت بزرگ صنعتی با حدود چهار‌هزار پرسنل تاسیس کرد. مشارکت با شرکت‌های معتبر بین‌المللی و بانک‌های تخصصی داخلی برای استفاده از دانش فنی و اعتبار آنها ویژگی سرمایه‌گذاری او در صنعت بود.
در مهر سال۱۳۴۱ اولین شرکت ری.او.واک را در جاده مخصوص کرج تاسیس کرد. کار این شرکت به‌منظور تولید و فروش باتری‌های خشک در سه اندازه بزرگ، متوسط و کوچک بود. در آغاز، ۸۵درصد از سرمایه، متعلق به سرمایه‌گذار آمریکایی از شرکت ری.او.واک و ۱۵درصد متعلق بـه حاج برخوردار بود. در سال۱۳۵۵ این رابطه معکوس شد و سهم برخوردار به ۷۰درصد رسید. این شرکت به‌تدریج تبدیل به سه کارخانه شد و نیروی انسانی آن به حدود ۹۰۰ نفر افزایش یافت.
حاج محمدتقی برخوردار در سال۱۳۴۲ شرکت پارس‌الکتریک را برای تولید رادیو و تلویزیون تاسیس کرد. در آغاز تلویزیون سیاه و سفید تولید می‌کرد؛ اما از سال۱۳۵۶ به تولید تلویزیون رنگی روی‌آورد. این شرکت با سرمایه‌گذاری کاملا ایرانی تاسیس شد و در زمان انقلاب ۲هزار نفر نیروی کار داشت.
شرکت صنعتی پارس‌توشیبا در بهمن ۱۳۴۷ در شهر رشت تاسیس شد.۴۰درصداز سرمایه متعلق به شرکت توشیبای ژاپن، ۴۰درصد سهم حاج محمدتقی برخوردار و ۲۰درصد، متعلق به بانک توسعه صنعتی و معدنی بود. کار این شرکت، تولید انواع لوازم‌خانگی مثل پنکه، آبمیوه‌گیری، چرخ‌گوشت و انواع پلوپز بود. میزان تولید آن در سال۱۳۵۷ قریب به هفتصد‌هزار دستگاه بود.
شرکت لامپ پارس‌توشیبا نیز در آذر ۱۳۴۸ و با همان سرمایه‌گذاران در جوار کارخانه صنعتی پارس‌توشیبا شروع به‌کار کرد. هدف از تاسیس آن تولید لامپ‌های رشته‌ای (معمولی و شمعی) و فلورسنت بود. این دو شرکت، قریب ۲هزار نفر نیروی انسانی داشتند.
در بهمن ۱۳۵۰، شرکت فرش پارس در شهر صنعتی البرز و با سرمایه‌گذاری مشترک ایرانی تاسیس شد. کار این شرکت تولید و فروش انواع موکت، فرش ماشینی، موکت نمدی و ریسندگی نخ قالی و موکت بود. ظرفیت تولید آن بیش از ۱۰میلیون متر‌مربع موکت و یک‌میلیون‌و دویست‌هزار متر‌مربع فرش و یازده‌میلیون متر‌مربع چتائی بود. این شرکت ۴۸۰ نفر نیروی کار داشت.
در سال۱۳۵۱ شرکت کالای الکتریک خریداری شد و به مدت دو سال، انواع کلید و پریز را تولید می‌کرد. این شرکت از سال۱۳۵۴ به تولید انواع ساعت دیواری سیکو اختصاص یافت و بیش از ۱۰۰ نفر پرسنل داشت.
برخوردار در سال۱۳۵۱ شرکت کشت و صنعت جیرفت را برای تولید محصولات کشاورزی و دو کارخانه دیگر را برای تولید کنسرو ماهی و انواع کمپوت خریداری کرد. این شرکت ۱۰۰شاغل دائم و ۱۰۰ شاغل فصلی داشت.
در سال۱۳۵۲ شرکت‌های کارتن البرز، سرامیک البرز و کاشی پارس تاسیس و بهره‌برداری آزمایشی از آنها در سال‌های ۱۳۵۴ و ۱۳۵۶ شروع شد.
در زمان بحران و خروج سرمایه (سال ۱۳۵۷) کاشی پارس ۹۰میلیون ریال افزایش سرمایه داشت. این سه شرکت قریب هزار نفر شاغل داشتند. در سال۱۳۵۴ شرکت لوازم‌خانگی پارس با ۱۵درصد سرمایه‌گذاری مشترک جنرال‌الکتریک آمریکا تاسیس شد. کار این شرکت تولید یخچال فریزر و لباسشویی بود. با وقوع انقلاب بهره‌برداری از آن به سال۱۳۵۹ موکول شد. شرکت پارس یکی از شرکت‌های بزرگ تولید یخچال بود که حدود ۵۰۰نفر شاغل داشت.
زندگی خصوصی و رفتار حاج محمدتقی برخوردار در عرصه خانوادگی، بیانگر تیپ شخصیتی متمایز او از بسیاری فعالان اقتصادی است. در فاصله ۱۸ تا ۳۳ سالگی (سال ۱۳۲۱ تا ۱۳۳۶) به مدت پانزده سال در تهران تجارت کرده و در همان‌جا هم ازدواج کرد.
در تمام سال‌هایی که جوان، مجرد و صاحب سرمایه فراوان بود هیچ گزارش غیر‌اخلاقی درباره رفتار او ندادند؛ ازدواجش نیز برخلاف سنت‌های اجتماعی بود زیرا همسرش قبلا ازدواج کرده و دارای یک فرزند بود. روابط احترام‌آمیز ویژه وی با دخترخوانده‌اش درحالی‌که خود دو دختر و یک پسر داشت، بیانگر ظرفیت‌های انسانی حاج برخوردار است.
