شورای آتلانتیک اخیرا مقاله‌ای با قلم «آرجون بیسن» با عنوان «پول دیجیتال متعلق به کشورهای دموکرات یا اقتدارگراست؟» منتشر کرده است. ترجمه متن مقاله در ادامه می‌آید.

چین با راه اندازی ارز دیجیتال مرکزی خود و حرکت به سمت یک جامعه بدون پول نقد، در پی به‌دست آوردن مزایای پول دیجیتالی است؛ در حالی که کنترل سرمایه و تسلط خود را بر همه معاملات تقویت می‌کند. ارز دیجیتال از طریق بانک‌های چین توزیع می‌شود و از بخشی از پلت‌فرم‌های فناوری مانند Alipay استفاده می‌کند که به گفته یی گانگ، رئیس بانک خلق چین چالش‌ها و خطرات مالی خاص خود را دارد. چین همچنین تجارت و استخراج ارزهای رمزنگاری‌شده را به‌دلیل ترس از هزینه‌های زیست‌محیطی، کلاه‌برداری و پولشویی متوقف کرده است. چین همچنین به‌طور فعال در حال شکل‌دهی مقررات بین‌المللی برای افزایش مشخصات یوآن در مبادلات جهانی، به چالش کشیدن سیستم بانکی جهانی تحت سلطه دلار و اطمینان از قابلیت همکاری و به اشتراک‌گذاری داده‌ها بین کشورها برای اطمینان از انطباق است.

اگر کشورها بتوانند مکانیزم‌های ارز دیجیتال بانک مرکزی عمده‌فروشی و فرامرزی را در مقیاس وسیع پیاده کنند، این سیستم‌های پرداخت می‌توانند جایگزین سیستم بانکی SWIFT  تحت حمایت ایالات متحده به‌عنوان سیستم انتقال بانک به بانک شوند. این امر می‌تواند سهم تجارت بین‌المللی و جریان سرمایه را به دلار آمریکا کاهش دهد. این جنبه معاملاتی تسلط بر دلار آمریکا است و ایالات متحده را قادر می‌سازد تا از منابع مالی جهانی مراقبت و تحریم‌های قدرتمندی را در سراسر جهان وضع کند.

با وجود این، تحریم‌های یک‌جانبه آمریکا حتی در میان متحدان و شرکای خود بحث‌برانگیز است و چین تنها کشوری است که با اقدامات ایالات متحده که از نقش محوری آن در سیستم پولی جهانی بهره‌برداری می‌کند، مخالف است. اگر چین موفق به اجرای یوآن دیجیتالی شود، می‌تواند سودهای اقتصادی و سیاسی قابل توجهی را برای پکن و مدل دولت‌محور آن در داخل و خارج ایجاد کند.

بسیاری از دموکراسی‌های لیبرال نیز در تلاش برای نوسازی سیستم‌های پولی خود، حفاظت از کنترل حاکمیت خود بر ایجاد پول و بهبود شمول مالی هستند. از این میان، بانک سوئد پیشرو است و در حال حاضر در مرحله آزمایش ارز الکترونیکی خود است. مشابه چین، ارز دیجیتالی پیشنهادی بانک مرکزی سوئد از طریق کیف پول‌های دیجیتالی و سیستم‌های پرداخت شخص ثالث عمل می‌کند؛ اما برخلاف ارز دیجیتال چین قصد جایگزینی پول نقد را ندارد.

به‌نظر می‌رسد ایالات متحده آمریکا درباره ارزهای دیجیتال شکاک‌تر است. «جروم پاول» رئیس فدرال رزرو گفت: درباره مزایای کلی ارز دیجیتال بانک مرکزی به‌طور قانونی تصمیم گرفته نشده است؛ درحالی‌که کنگره به‌دلیل مقررات پیشنهادی رمزنگاری در بن‌بست است. در چند ماه گذشته شاهد افزایش چشم‌گیر علاقه به ارز دیجیتال بوده‌ایم؛ از جمله از طریق معرفی قانون مطالعه ارز دیجیتال در کنگره و به دنبال آن برگزاری جلسات مجلس نمایندگان و سنا در این زمینه. همچنین مشابه اتحادیه اروپا، ذی‌نفعان و نمایندگان ایالات متحده طیف وسیعی از نگرانی‌ها را مطرح کرده‌اند که منعکس‌کننده مبادلات مختلف دموکراتیک ذاتی ارزهای دیجیتال است.

سرسخت‌ترین حامیان از نیاز به سیستم پولی ایالات متحده برای رقابت پذیری برخوردار هستند؛ زیرا دیگران از نوآوری استقبال می‌کنند. «نها نارولا» در ماه ژوئن به قانون‌گذاران گفت که دلار دیجیتال در واقع طراحی مجدد سیستم‌های پرداخت ما را ارائه می‌دهد. اگر بتوانیم یک رابط کاربری خوب برای ارز دیجیتال بانک مرکزی ایجاد کنیم، می‌توانیم آنچه را که اینترنت برای انتقال اطلاعات انجام داد -یعنی ایجاد بستری برای نوآوری- برای انتقال ارز انجام دهیم.

سوال دیگر نیاز به حفظ حریم خصوصی مصرف کننده است؛ درحالی‌که با واسطه‌های خصوصی برای مبارزه با تامین مالی غیرقانونی و پولشویی کار می‌کند. توصیه‌های متفکرانه بانک مرکزی کانادا برای طراحی حریم خصوصی برای ارزهای دیجیتال و همچنین انتقاد پاول از یوآن دیجیتالی چین به‌دلیل اجازه به دولت برای پرداخت هرگونه پرداخت، به تفاوت اساسی ارزش‌ها بین دموکراسی‌ها و کشورهای خودکامه اشاره می‌کند.

به نظر می‌رسد سایر سیاستگذاران دموکراتیک و بانکداران مرکزی از بر هم زدن وضع موجود و ایجاد بی‌ثباتی در سیستمی که برای اقتصاد آنها به خوبی کار می‌کرد، عصبی هستند. چنین ارز دیجیتالی همچنین باید از یک اکوسیستم رقابتی پشتیبانی کند. بنابراین باید با نوآوریه‌ای جدید در امور مالی غیرمتمرکز و پرداخت‌های دیجیتال قابل همکاری باشد.

کارشناسان معتقدند که دولت‌های دموکراتیک به احتمال زیاد سیستم‌های ارز دیجیتال خود را بر اساس رویکردی مبتنی بر ریسک پایه گذاری خواهند کرد: کیف‌های بزرگ‌تر با دارایی‌های بیش از یک‌میلیون دلار مستلزم حمایت‌های قوی‌تر از مشتریان خود هستند؛ درحالی‌که کیف‌های اصلی با دارایی‌های کوچک نیازی به دقت لازم ندارند و امکان پرداخت‌های ناشناس و نقدی را فراهم می‌کند.

این امر به توازن استانداردهای مبارزه با پولشویی با نیاز به افزایش شمول مالی کمک می‌کند. در نهایت، ارزهای دیجیتالی فرصت‌های فوق‌العاده‌ای برای ایمن‌سازی، فراگیری و کارآیی بیشتر اقتصاد ارائه می‌دهند؛ اما به احتمال زیاد تفاوت بین جوامع دموکراتیک و اقتدارگرا را بیشتر می‌کند.

ارزهای دیجیتال پیچیده و غیر متمرکز می‌توانند تشخیص فعالیت‌های غیرقانونی را دشوارتر و منابع بیشتری را در پی داشته باشند؛ درحالی‌که یک ارز دیجیتال متمرکز می‌تواند حریم خصوصی دولت را به خطر بیندازد. همان‌طور که دموکراسی‌ها درگیر بحث‌های طولانی و قوی درباره عواقب و خطرات ارز دیجیتال هستند، دولت‌های اقتدارگرا همچنان به دنبال یک دید ساده‌تر و متمرکز هستند که قدرت خود را با پیامدهای قابل توجه ژئوپلیتیک و حقوق بشر تقویت می‌کند.

 

اخبار مرتبط