به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی و پایش آثار اقتصادی کرونا به نقل از نیواطلس، یک مطالعه پیش‌چاپ جدید که توسط دانشمندان دانشگاه «آکسفورد» انجام شده دقیق‌ترین واکنش‌های ایمنی افراد بهبودیافته از کووید-۱۹ را نشان می‌دهد. تقریبا ۸۰ نفر از کادر درمان شش ماه پس از بیماری تحت‌نظر قرار گرفتند و محققان از روش‌های جدید یادگیری ماشین برای تحلیل نشانگرهای زیستی ایمنی استفاده کردند. کریستینا دُلد(Christina Dold)، نویسنده این مقاله می‌گوید: ما دریافتیم که واکنش ایمنی در افراد مختلف متفاوت است و برخی از افراد چه با علامت و چه بی‌علامت شش ماه پس از بهبودی یا زودتر هیچ نشانه‌ای از ایمنی نشان ندادند. در این تحقیقات ارتباط مستقیمی میان شدت بیماری و ماندگاری واکنش ایمنی در برابر ویروس مشاهده شد. بیش از ۹۰درصد کسانی که بدون علامت بودند شش ماه پس از ابتلا ایمنی قابل اندازه‌گیری نشان ندادند. یک‌چهارم گروهی که علامت‌دار بودند نیز شش ماه پس از بهبودی ایمنی نشان ندادند. موضوع نگران‌کننده‌تر این بود که گروهی که به نوع اصلی ویروس مبتلا‌شده بودند ایمنی کمتری نسبت به سویه‌های جدید ویروس نشان دادند. سابرا کلین(Sabra Klein)، متخصص ایمنی‌شناسی از دانشگاه بلومبرگ جان هاپکینز می‌گوید: حقیقت این است که ما پاسخ این سوال را نمی‌دانیم. سیستم ایمنی بدن افرادی که به ویروس آلوده شده بودند آموزش دیده ‌است که به تمام قسمت‌های مختلف ویروس به نام آنتی‌ژن واکنش نشان دهد اما این کار را نمی‌کند. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات ایمنی ایجاد شده از عفونت سارس-کوو-۲ غیرقابل پیش‌بینی و گسترده بودن آن است. یک مطالعه که در اوایل سال‌جاری منتشر شد طیف گسترده‌ای از ایمنی را در مبتلایان به کووید-۱۹ نشان می‌دهد. اگرچه در این تحقیقات مشاهده شد ایمنی طبیعی حداقل هشت‌ماه باقی می‌ماند اما ایمنی برخی از بیماران بهبود یافته ۱۰۰ برابر بیشتر از سایر بیماران بود. در مطالعه‌ای جدیدتر که هنوز منتشر نشده ایمنی طولانی‌مدت در میان افرادی که به‌طور طبیعی به ویروس آلوده شده بودند و دسته‌ای که واکسن دریافت کرده بودند بررسی شد. محققان مشاهده کردند ایمنی ناشی از واکسن پس از تزریق دو دز ۱۰ برابر بیشتر از ایمنی ناشی از عفونت طبیعی است. در مطالعه‌ای جدید که در مجله «Science Translational Medicine» منتشر شده سرنخی برای علت این موضوع یافت شده است. در این تحقیق بخش خاصی از ویروس سارس-کوو-۲ به نام حوزه اتصال‌گیرنده‌ها(RBD) مورد بررسی قرار گرفت.  بر این اساس پروتئین سنبله به ویروس امکان اتصال به گیرنده ACE۲ را می‌دهد که در برخی سلول‌های ما وجود دارد و به این وسیله انسان را آلوده می‌کند. قطعات RBD به نوعی به عنوان رابط میان پروتئین‌های سنبله و گیرنده‌های ACE۲ عمل می‌کنند. در تحقیقات جدید هزاران گونه بالقوه این حوزه اتصال‌گیرنده مورد بررسی قرار گرفت تا نحوه هدف قرار گرفتن این بخش از ویروس توسط آنتی‌بادی‌های ایجاد شده توسط واکسن با آنتی‌بادی‌های ایجاد شده از عفونت طبیعی مشخص شود. فرانسیس کالینز(Francis Collins)، مدیر انستیتوی ملی بهداشت می‌نویسد: با بررسی نتایج، محققان تفاوت‌های مهمی بین ایمنی ناشی از واکسن و ایمنی طبیعی کشف کردند. او در بیانیه‌ای توضیح داد که چرا واکسن زدن حتی برای آن دسته‌ای که به ویروس آلوده شدند نیز لازم است. به‌طور خاص آنتی‌بادی‌های ناشی از واکسن بیشتر بخش RBD را مورد هدف قرار می‌دهند. این تحقیقات نشان می‌دهد واکسن محافظت بیشتری نسبت به ایمنی طبیعی ایجاد می‌کند؛ اما هنوز علت تمرکز آنتی‌بادی‌های ناشی از واکسن بر بخش RBD مشخص نیست. کلین این فرضیه را مطرح می‌کند که علت ایمنی قوی واکسن نحوه ارائه حجم زیادی از پروتئین سنبله به سیستم ایمنی است که می‌تواند در ایجاد ایمنی موثرتر مفید باشد. فرضیه دیگری که وجود دارد نیز بیان می‌کند واکسن‌ها به‌خصوص واکسن‌های مبتنی بر mRNA آنتی‌ژن‌هایی به سیستم ایمنی ارائه می‌دهند که در عفونت طبیعی وجود ندارد. کالینز می‌گوید: ویروس طبیعی اگر خیلی شدید نباشد تنها سیستم تنفسی را هدف قرار می‌دهد؛ اما واکسن تمام بخش‌های بدن از جمله عضلات را برای ویروس آماده می‌کند.