درحالی سران کشورهای عضو شورای همکاری خلیج‌فارس، حق مسلم ایران در این میدان گازی را نادیده گرفته‌‌‌‌‌‌‌  و به‌صورت یکجانبه، منابع ایران را بین دو کشور عربستان و کویت تقسیم کرده‌اند که اسناد رسمی مذاکرات کویت و ایران نشان می‌دهد که سال‌هاست این دو کشور، توسعه این میدان را مشروط و در انتظار مشخص‌شدن مرز آبی گذاشته‌اند. در سال‌۱۹۶۲ در میانه خلیج‌فارس ذخایر عظیم گازی کشف شد که حجم آن ۳۵ تا ۶۰‌تریلیون فوت‌‌‌‌‌‌‌مکعب (۶۰‌هزار‌میلیارد فوت‌‌‌‌‌‌‌مکعب) تخمین‌زده شده‌است، این میدان که بین دو کشور ایران و کویت مشترک شناخته شد، در سمت ایران با نام «آرش» و در سمت کویت با نام «الدره» نامیده می‌شود.

از همان سال‌۱۹۶۰ اختلاف میان ایران و کویت بر سر مرز آبی دو کشور در منطقه قرارگیری این میدان مشترک آغاز شد، اما اختلافات به‌صورت اظهارنظرهایی در جلسات باقی‌ماند تا اینکه در سال‌۲۰۰۱ ایران به استقرار تجهیزات برای آغاز حفاری اکتشافی در این میدان اقدام کرد.کویت با اطلاع از آغاز حفاری‌‌‌‌‌‌‌های اکتشافی توسط ایران، با تهدید کشورمان به شکایت در مراجع بین‌المللی، ایران را از هرگونه فعالیت تا زمان حصول نتیجه در تعیین مرز آبی نهی کرد و ایران نیز فعالیت‌های اکتشافی و توسعه‌‌‌‌‌‌‌ای خود را به‌‌‌‌‌‌‌روی میدان آرش متوقف کرد. این اقدام کویت و همکاری ایران در توقف فعالیت‌هایش، در حالی بود که عربستان و کویت در طرحی مشترک از سال‌۲۰۰۰ فعالیت‌های اکتشافی و توسعه‌‌‌‌‌‌‌ای را به‌‌‌‌‌‌‌روی این میدان گازی بدون اطلاع ایران آغاز کرده‌بودند. آغاز حفاری‌‌‌‌‌‌‌های اکتشافی در میدان مشترک «آرش ـ الدره» توسط عربستان و کویت به سال‌۲۰۰۰ بازمی‌گردد که این کار بدون اجازه ایران به‌عنوان یک شریک در این میدان مشترک انجام گرفت.

سال ۱۳۹۵ بود که کویت سهم ایران را در «آرش» به عربستان بخشید، اما مسوولان وقت، اولویتی برای توسعه این میدان قائل نبودند و پرونده آن را برای ادامه مذاکرات با کویت جهت تعیین حدود مرزهای آبی باز گذاشتند. جواد اوجی، وزیر نفت ایران فروردین ۱۴۰۱ با انتشار مطلبی اعلام کرد «مطالعات جامع میدان مشترک آرش با حفاری چاه اکتشافی و انجام لرزه‌‌‌‌‌‌‌نگاری تکمیل شده‌است و به‌زودی با نصب جکت (پایه) عملیات حفاری در این میدان آغاز خواهد شد. گرچه ما مایل به مذاکره و همکاری برای توسعه میدان‌های مشترک هستیم اما اقدامات یکجانبه، مانع اجرای طرح مذکور نخواهد شد.»