رئیس موسسه مطالعات بین‌المللی انرژی درباره این تحولات ادامه داد: بازار سنتی ترکمنستان به سمت روسیه است و در سال‌۲۰۱۹ قراردادی هم به مقدار ۵‌ /۵ میلیارد مترمکعب تا سال‌۲۰۲۴ با گازپروم امضا کرد اما از آنجاکه روس‌‌‌‌‌‌ها بازارشان را به‌‌‌‌‌‌دلیل تحولات اوکراین در اروپا از دست داده‌اند و به‌نظر نمی‌رسد که به‌‌‌‌‌‌زودی یا در آینده قابل پیش‌بینی این بازار احیا شود، هم‌‌‌‌‌‌اکنون خود روس‌‌‌‌‌‌ها با مازاد ظرفیت صادرات گاز روبه‌‌‌‌‌‌رو شده‌اند. وی با بیان اینکه بازار جنوب ترکمنستان هم با توجه به تحولات افغانستان، در آینده کوتاه‌‌‌‌‌‌مدت چشم‌‌‌‌‌‌انداز مناسبی ندارد، افزود: موضوع امنیت در افغانستان و منطقی‌بودن سرمایه‌گذاری و احداث خط لوله در محیطی که توسعه زیرساختی نیز ندارد از چالش‌های این بازار است.  رئیس موسسه مطالعات بین‌المللی انرژی، بزرگ‌ترین چالش ترکمنستان به‌‌‌‌‌‌منظور حضور در بازار اروپا را رژیم حقوقی دریای خزر دانست که مانع احداث خط لوله ترنس‌کاسپین می‌شود و گفت: افزون بر این، به‌نظر می‌رسد با توجه به قیمت گاز، چشم‌‌‌‌‌‌انداز گاز، پرداخت‌‌‌‌‌‌های ترانزیتی، همچنین ابهام چشم‌‌‌‌‌‌انداز گاز در اروپا پس از بحران اوکراین و تمرکز اروپا بر ال‌‌‌‌‌‌ان‌‌‌‌‌‌جی، اروپایی‌‌‌‌‌‌ها هم رغبت اولیه برای اجرای این خط لوله طولانی را ندارند. هرچند که برای ترکمن‌‌‌‌‌‌ها نیز با توجه به قیمت‌های گاز جذابیت اقتصادی نخواهد داشت.

جوکار با تشریح تحولات چند سال‌گذشته به‌‌‌‌‌‌ویژه یک‌سال اخیر بیان کرد: براین اساس، تنها بازار ایمن برای ترکمنستان جمهوری‌اسلامی ایران است که ابتدا بحث سوآپ گازی مطرح شد و پس از آن به سمت صادرات گاز به ایران تمایل پیدا کردند. وی با تاکید بر اینکه کشورها در شرایط تعاملات اقتصادی و انرژی بین‌المللی براساس الزام‌‌‌‌‌‌های محیطی اقدام می‌کنند، تصریح کرد: همکاری با ترکمنستان نیز منحصر به صادرات و واردات گاز نیست، بلکه در چشم‌‌‌‌‌‌انداز ۱۰‌سال‌آینده مقدار مصرف فرآورده این کشور تا حدود ۲۷۰‌هزار بشکه در روز خواهد بود؛ در حالی‌که تولید فرآورده آن حدود ۲۰۰‌هزار بشکه است و این نشان از ظرفیت واردات فرآورده ترکمنستان دارد. افزون‌‌‌‌‌‌بر این روزآمد‌کردن پالایشگاه‌های ترکمن‌‌‌‌‌‌ها با توانمندی متخصصان ایرانی و صدور خدمات فنی و مهندسی نیز از دیگر زمینه‌‌‌‌‌‌های همکاری دو کشور می‌تواند باشد.