امیرعباس تقی‌پور

۲۷ اردیبهشت ماه ۸۶ که برای نخستین بار در تقویم رسمی کشور به نام روز روابط‌عمومی نامگذاری شده بود بهانه‌ای شد برای گردهمایی خانواده بزرگ روابط‌عمومی کشور. برگزاری همایش ملی روابط‌عمومی با حضور رییس‌جمهور و رییس مجلس شورای اسلامی و همچنین برپایی دومین همایش روابط‌عمومی الکترونیک با پیام رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام، سبب شد عالی‌ترین مقامات کشوری در باب اهمیت روابط‌عمومی و نقش آن در تنظیم مناسبات و تعامل میان مردم و دستگاه‌های اجرایی به اظهار‌نظر پرداخته و بدین‌ترتیب یکی از محسنات نامگذاری روزی به نام روابط‌عمومی، یعنی جلب توجه و بیان اهمیت و کارکردهای آن عملی شد. البته این، آغاز راه و کف خواسته‌های جامعه روابط‌عمومی است.

بررسی وضعیت فعلی روابط‌عمومی‌ها در کشور نشان‌دهنده آن است که این نهاد قدرتمند و فعالان آن به دلیل بی‌مهری‌های کهنه که پیش و بیش از هر چیز به دلیل عدم آشنایی مدیران ارشد وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها و موسسات دولتی و عمومی از کارکردها و نقش روابط‌عمومی ناشی می‌شود رنج برده و به دلیل روبه‌رو شدن با انبوه انتظارات بعضا ناعادلانه به هنگام پاسخگویی به مردم و مخاطبانشان در عذابند. انتظاراتی که مانع از توجه مدیران و کارشناسان روابط‌عمومی در انجام وظایفشان بر اساس اصول اخلاقی و حرفه‌ای می‌شود.

به نظر می‌رسد با تعیین روز روابط‌عمومی گام نخست برای احیای روابط‌عمومی‌های کشور و تنظیم انتظارات مدیران از این واحدها برداشته شده است. روابط‌عمومی، به عنوان مهم‌ترین واحد سازمانی علاوه بر اطلاع‌رسانی و معرفی توانمندی‌ها و عملکرد سازمان‌ها وظیفه دیگری دارد که معمولا مورد غفلت ناخواسته که نه، بلکه مورد فراموشی خود خواسته بسیاری از مدیران واقع شده است و آن وکیل مدافعی مخاطبان در سازمان است.

دبیر دومین همایش روابط‌عمومی الکترونیک