گفتوگو با رییس سازمان نظام صنفی رایانه‌ای
بازندگان انتخابات رقیب نیستند
م.ر. بهنام رئوف
امیرحسین سعیدی نائینی هرآنقدر که در نامه‌های سرگشاده معروفش با ایهام و کلمات غامض منظور خود را به دیگران منتقل می‌کند در یک مصاحبه رو‌در‌رو رک و راحت حرف می‌زند.
شهرام شریف
م.ر. بهنام رئوف
امیرحسین سعیدی نائینی هرآنقدر که در نامه‌های سرگشاده معروفش با ایهام و کلمات غامض منظور خود را به دیگران منتقل می‌کند در یک مصاحبه رو‌در‌رو رک و راحت حرف می‌زند. برای همین است که گفتوگو با او چندان دشوار به نظر نمی‌رسد با این حال رییس سازمان نظام صنفی رایانه‌ای آن‌قدر طی این سال‌ها در جلسات شرکت کرده که به خوبی می‌داند پس از نمایشگاه الکامپ که سازمان متبوعش آن را تلویحا تحریم کرده و از قضا با تعداد بازدیدکننده قابل‌توجهی هم روبه‌رو بوده، چه پرسش‌هایی از او مطرح می‌شود. او در لابه‌لای پاسخ‌ها بیش از همه بر حضور بخش‌خصوصی و شفاف‌سازی امور تاکید می‌کند. دو نکته‌ای که به نظر او راه‌حل برون رفت از وضعیت نابسامان بازار فن‌آوری اطلاعات کنونی است. یک بعد از ظهر آخر هفته را با سعیدی نائینی گذراندیم که بخش نخست این گفتوگو را می‌خوانید.
اجازه بدهید با نمایشگاه الکامپ که به تازگی برگزار شده است، آغاز کنیم. سازمان نظام صنفی به دلایلی که خود شما بهتر می‌دانید، امسال هم مثل دو دوره قبل در نمایشگاه شرکت نکرد. البته شما هیچ‌گاه به طور واضح از تحریم صحبت نکردید.در مقابل تعداد قابل توجهی از شرکت‌ها به دعوت رقیبتان در الکامپ امسال شرکت کردند، آیا این عدم قاطعیت در تحریم الکامپ را می‌توان به کاهش قدرت سازمان نسبت داد؟
الکامپ موضوع مهمی است. هم از لحاظ صنف و شرکت‌ها یی که سالی یکبار برای نمایش توانمندی‌های خود در این نمایشگاه حاضر می‌شوند و هم از لحاظ بازار رقابت. شما در سوالتان به برگزاری نمایشگاه توسط رقیب اشاره کردید. ما به رقابت سالم معتقدیم و بر این باور هستیم که بدون رقابت، بخش‌خصوصی معنا ندارد، تنوع و کیفیت خدمات افزایش پیدا نمی‌کند و قیمت‌ها کاهش نمی‌یابد؛ اما رقابت همیشه باید در یک محیط سالم برگزار شود و ما بعد از چند سال تلاش موفق شدیم که مصوبه مجلس شورای اسلامی را به همراه لایحه دولت برای سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور اخذ کنیم. همان‌طور که می‌دانید، حکم رییس این سازمان از سوی رییس‌جمهور صادر می‌شود و براساس صراحت قانون، تنها نقطه تعامل با دولت این سازمان است. همچنین قانون تعیین کرده است که هر کسی می‌خواهد در این صنف فعالیت داشته باشد، باید عضو این سازمان باشد. اگر ما اصل قانون‌گرایی را مورد احترام قرار دهیم، هیچ تشکلی نمی‌تواند بگوید که من رقیب سازمان نظام صنفی هستم؛ چرا که این امر براساس صراحت قانون، غیرقانونی است.
انتخابات سازمان زیر نظر شورای‌عالی انفورماتیک فرمانداری و سه وزارتخانه برگزار شد. حال اگر کسی در این انتخابات شرکت کرد و رای نیاورد، درست برخلاف قانون است که بخواهیم آن را به عنوان رقیب حساب کنیم.
ولی لزوما قانون و قدرت در خیلی از موارد با هم منطبق نیستند، اینطور نیست؟
درست است، توضیح قانونی را دادم. اگر ادعایی از سوی این تشکل‌ها مطرح شود، اول باید قانونی بودن فعالیت آنها به اثبات برسد. این تشکل‌ها باید شماره ثبت داشته باشد.
اما در مورد قدرت، مقایسه نهادی که سه‌هزار عضو در ۱۵استان کشور دارد با نهادهایی که حتی آدرس مشخصی ندارد، غیرممکن است. از ۱۰۹۰رای اخذ شده در انتخابات این تشکل‌ها در مجموع ۶۳رای را به خود اختصاص دادند؛ درنتیجه با این تعداد رای باز هم نمی‌توان برای آنها قدرتی تصور کرد.
سوالی که مطرح است آن است که چرا نمادهایی که مورد حمایت اعضای صنف قرار ندارند و وجاهت قانونی ندارند، همیشه مورد حمایت برخی از نمادهای قانونی قرار می‌گیرند؟
شما ابزاری ندارید که بخواهید جلوی فعالیت غیر قانونی شرکت‌ها و تشکل‌های دیگر را بگیرید؟
چرا داریم.
پس چرا این کار را انجام نمی‌دهید؟
ما در فعالیت‌های بخش‌خصوصی، با مشکلات زیادی روبه‌رو هستیم. نهادهای زیادی هستند که می‌توانند مانع از فعالیت شرکت‌ها شوند، مانند دارایی، بیمه، گمرک و.... ما هم می‌توانیم این کار را انجام دهیم؛ ولی سیاست ما الان این نیست که بخواهیم جلوی فعالیت این شرکت‌ها را بگیریم. قانون این اجازه را به ما داده است. ما در سازمان، شورای انتظامی را داریم که نماینده قوه قضاییه در آن حضور دارد.
با این تفاسیر این کار جزو مسوولیت‌های شماست، چرا به این مسوولیت تا به حال عمل نکرده‌اید؟
طبق قانون ما باید به این شرکت‌ها برای عضویت فرصت دهیم. ما نمی‌خواهیم از زور و قدرت برای این کار استفاده کنیم، بلکه در نظر داریم طی یک دوره فعالیت سازمان عملکردی داشته باشیم که شرکت‌ها و نهادهای غیر عضو، خود برای عضویت در سازمان ترغیب شوند. ما می‌خواهیم مسائلی از این دست به شکل فرهنگی حل شود، نه اعمال قانونی.
اجازه بدهید دوباره به الکامپ امسال برگردیم، چرا شرکت نکردید؟
شما چه فکر می‌کنید؟
نمی‌دانم، اما تصور می‌کنم مشکل بر سر درصد و سود حاصل از برگزاری بوده باشد. البته این طبیعی است که سازمان نظام صنفی برای برگزاری الکامپ منافع خود را پیگیری کند.
فکر می‌کنید الکامپ برای ما چقدر سود داشته است؟ شما به عنوان یک روزنامه‌نگار تحقیق کنید که در الکامپ دهم، ما چقدر به شرکت نمایشگاه‌ها پول داده‌ایم و این مبلغ را با درآمد نمایشگاه سیزدهم مقایسه کنید.
شما در نمایشگاه دهم چقدر سود داشته‌اید؟
اگر ما نمایشگاه الکامپ را برگزار کردیم، به دلیل ایجاد یک الگوی استاندارد در این زمینه است؛ چراکه برگزاری نمایشگاه در درازمدت در حد شان سازمان نظام صنفی نیست. برگزاری نمایشگاه از دو بعد برای ما مهم است: اول اینکه برگزاری نمایشگاه باید توسط بخش‌خصوصی انجام شود، طبق فرمان مقام معظم رهبری مبنی بر واگذاری امور به بخش‌خصوصی. اینکه شرکت سهامی نمایشگاه، خود عهده‌دار برگزاری الکامپ می‌شود، خلاف قانون است.
چرا مدیران این شرکت برگزاری سایر نمایشگاه‌ها را به بخش‌خصوصی واگذار می‌کنند؛ اما الکامپ را نه؟
شرکت سهامی می‌گوید: چون بین بخش‌های خصوصی در حوزه آی‌تی اختلاف وجود دارد، برگزاری نمایشگاه را به آنها نمی‌دهیم.
این اختلاف به شرکت نمایشگاه‌ها مربوط نمی‌شود، نکته دیگر برای ما سیستم شفاف‌سازی یک نمایشگاه است. ما معتقدیم که در نمایشگاه دهم با عوض کردن سیصد فرآیند در تمام مراحل نمایشگاه، شفاف‌سازی را به وجود آوردیم. بعد از نمایشگاه هم یک کتاب چاپ کردیم که در آن تمام دریافت‌ها و پرداخت‌ها در جریان الکامپ دهم درج شده بود.
آیا در نمایشگاه یازدهم، دوازدهم و سیزدهم چنین شفاف‌سازی انجام شده است؟
چرا در زمانی که شرکت سهامی نمایشگاه با انجمن شرکت‌های انفورماتیک اختلاف پیدا کرد، هیچ‌کدام از شرکت‌های حاضر در الکامپ دهم حاضر به شکایت از انجمن نشدند؟
مهم‌ترین دلیل این سوال شفاف‌سازی‌هایی بود که ما در جریان الکامپ دهم به وجود آورده بودیم.
از نمایشگاه الکامپ سیزدهم چه انتظاری داشتید که شرکت سهامی نمایشگاه‌ها آن را برای حضور شما به عنوان سازمان نظام صنفی رایانه‌ای فراهم نکرد، چند درصد از سهم برگزاری نمایشگاه می‌توانست به حضور سازمان در الکامپ سیزدهم منجر شود؟
مهم‌ترین مساله برای ما شفاف‌سازی است، نه سهم از برگزاری. روند برگزاری و نام‌نویسی و… باید آنلاین باشد، درست همان‌گونه که ما در دور دهم برگزار کردیم.
یعنی تنها دلیل شما برای شرکت نکردن در الکامپ این بود که چرا شفاف‌سازی صورت نگرفته است؟
دلایل زیادی در این مورد وجود دارد. این که شما در تمام طول مصاحبه به دنبال دلیل هستید به این معنا است که گویا نمایشگاه یک غذای چرب است که ما خیلی دنبال برگزاری آن هستیم.
حداقل در فضای عمومی آی‌تی این گونه تعبیر می‌شود.
این تعبیر اشتباهی است. مگر برگزاری یک نمایشگاه چه‌قدر می‌تواند سود داشته باشد که مدیران دولتی خود را به خاطر برگزار کردن آن همانند سیبلی در مقابل انتقادات خبرنگاران قرار دهند.
شما از نمایشگاه سیزدهم بازدید کردید؟
نه، ولی در مورد آن شنیدم.
چه چیزهایی شنیدید، چگونه بود؟
اگر به بهترین شکل موجود برگزار شود، اما نتواند روند خصوصی‌سازی را دنبال کند، من شرکت نمی‌کنم؛ اما اگر به بدترین شکل ممکن برگزار شود، اما روند خصوصی را دنبال کند و در بهبود آن کمک کند، من حتما در آن شرکت کرده و تشویق‌اش هم می‌کنم.
آقای سعیدی شما رییس سازمان خصوصی‌سازی هستید یا رییس سازمان نظام صنفی؟
رییس سازمان نظام صنفی.
برای صنف شما حضور در نمایشگاه سیزدهم مهم بود یا نه؟
بله مهم بود.
از لحاظ کیفیت باید بگویم بسیار نمایشگاه ضعیفی بود، سایت اطلاع‌رسانی نداشت، جانمایی غرفه‌ها نامناسب بود و…؛ اما مورد استقبال مردم قرار گرفت. دلیل این استقبال را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
این مساله بسیار غم‌انگیز است. توان بالقوه کشور ما بسیار بالا است؛ اما بلد نیستیم از آن استفاده کنیم. هر کسی با زاویه دید خود به این مساله نگاه می‌کند. اگر شما با یک شرکت گفتوگو کنید به شما می‌گوید فروش من در الکامپ دهم، ۱۰میلیون بود. در سیزدهم به ۲۰میلیون رسیده است. در نتیجه الکامپ سیزدهم بهتر است. من به عنوان یک شرکت و یا بازدیدکننده با شما صحبت نمی‌کنم. من به عنوان سازمانی با شما صحبت می‌کنم که آینده صنفش را می‌بینید. آینده صنف من زمانی تامین می‌شود که دولت روند خصوصی‌سازی را جدی بگیرد.
زمانی که من روی تشک کشتی برای مسابقه بروم و دستم هم از پشت بسته باشد و حریفم هم دوپینگ کرده باشد، مسلم است که شکست خواهم خورد؛ این موضوع برای بازدیدکنندگان اهمیت زیادی ندارد.
اما من فکر می‌کنم حضور در الکامپ سیزدهم برای بسیاری از شرکت‌هایی که محصولاتی با دامنه فروش عام دارند، می‌توانست بسیار مفید باشد؛ حداقل چند شرکت مطرح که عضو هیات‌مدیره سازمان شما هم هستند در این گروه قرار می‌گیرند که البته شرکت هم نکردند؟
فکر می‌کنید مقصر این موضوع ما هستیم؟
ما به دنبال مقصر نیستیم، صرفا می‌خواهیم به دامنه تاثیر تصمیمات اشاره کنیم.
ما خیلی تلاش کردیم که نمایشگاه سیزدهم را ما و یا هر کس دیگری با یک استاندارد بالا برگزار کند.
اما این موضوع در سیاست‌های شما خیلی نمایان نبود.
نامه‌نگاری‌های انجام شده کاملا موجود است.
اما آنچه که حداقل در سایت سازمان موجود بود، نشانگر موضوع دیگری بود.
خبرهای سایت ما بازتاب عملکرد شما در رسانه‌ها است.
ولی خبرهای شما به هر حال گزینشی است و به نظر می‌رسید اخبار تحریم بیشتر مورد علاقه سازمان است؟
ما هیچ خبری را گزینشی انتخاب نمی‌کنیم، بلکه هر چیزی را که منتشر شده باشد، روی سایت قرار می‌دهیم.
اینطور نیست، به عنوان مثال من یادداشتی در مورد الکامپ نوشته بودم که در سایت شما منعکس نشد.
اما من می‌توانم به شما خبرهای منفی و مثبت موجود را روی سایت نشان دهم.
منظور من هم همین است.در مورد الکامپ نکات منفی روی سایت سازمان بیشتر نمایان شده است تا نکات مثبت. بگذریم در مورد تلاش‌ها برای برگزاری صحبت می‌کردید.
اگر بخواهیم یک نمایشگاه مطلوب برگزار کنیم، نمی‌توانیم یک ماه مانده به تاریخ برگزاری فعالیت‌های خود را آغاز کنیم. ما شش قبل پیشنهاد‌هایمان را دادیم. در جریان نمایشگاه الکامپ دهم پس از حل اختلافات موجود، آقای شریعتمداری وزیر وقت بازرگانی با شجاعت اعلام کرد که حق با انجمن شرکت‌های انفورماتیک بوده است و برگزاری نمایشگاه را برای ۵سال به ما واگذار کرد که اینها همه حاصل تلاش ما بود. در نمایشگاه یازدهم، دوازدهم و سیزدهم همه ما برای برگزاری یک نمایشگاه استاندارد، تلاش‌های زیادی کردیم.
شما می‌گویید که من مسوول سازمان نظام صنفی هستم، مسوول پیشرفت صنف هستم، مسوول درآمد و رونق بازار صنف هستم. مسوول خصوصی‌سازی و شفاف‌سازی نیستم، چرا نسبت به این مسائل حساسیت بیش از حد نشان می‌دهم؟
اگر شما هم‌سن من بودید، اگر تجربیات من را داشتید و اگر آن چیزهایی را که ما دیده بودیم، شما هم می‌دیدید قطعا شما هم به این شکل فکر می‌کردید.
ما که از امام(ره) بالاتر در این کشور نداشتیم. ایشان چندین بار تاکید کردند که کار مردم را به دست مردم بسپارید. حالا که ۲۷سال از انقلاب می‌گذرد، هنوز می‌گویند بخش‌خصوصی اما توجهی نمی‌شود. اگر بخواهیم این‌گونه فکر نکنیم، باید همیشه با دولتی‌ها تعامل داشته باشیم که در این صورت هیچ‌وقت سهم بخش‌خصوصی بیشتر از این نخواهد شد. بالاخره یک نهاد و یا صنفی باید در برابر این جریان‌ها بایستد. ما ۲۷سال پیش به رهنمودهای حضرت امام(ره) گوش نکردیم. اگر الان هم که مقام معظم رهبری بر خصوصی‌سازی تاکید دارند، این امر را جدی نگیریم تا ۳۰سال آینده وضعمان همین خواهد بود.
پس معتقدید روشی که پیش گرفته‌اید، روشی است که درنهایت در آینده به رشد اقتصادی صنف کمک خواهد کرد؟
شما جواب دهید. اگر سهم ما از ۲۰درصد به ۴۰درصد افزایش یابد، بهتر است یا اینکه با دولت تعامل برقرار کنیم و پول‌ها را به جیب زده و به خارج برویم؟
با شما موافقم اما به هر حال جایگاه شما و مسوولیت شما کمک به کسب و کار اعضای صنف هم هست، این جایگاه منافع و دید تجاری است که می‌تواند در تصمیم‌گیری‌ها مبنا قرار گیرد؟
تجارت هم قانون و قواعد خاص خود را دارد. تجارت به این معنی نیست که به واسطه حمایت دولتی شرکتی ثبت کنیم و بعد در مناقصات دولتی شرکت کنیم و با زدوبند مناقصه را برنده شویم. تجارت به این معنی نیست که قرارداد بخش‌خصوصی را با ۱۱۰میلیارد تومان اعتبار به صاایران بدهیم که بعد از ۲سال هنوز معلوم نیست که چه خروجی داشته است؟
ارسال نظر