فناوری فقط برای سرگرمی و راحتی نیست. استفاده از محصولات فناوری باعث قدرتمندتر شدن نیز می‌شود. امروزه دسترسی به اینترنت به راحتی میسر است و با هر چیزی که لازم داریم تنها یک کلیک فاصله داریم. اما در برخی مناطق دنیا همه اینقدرها هم خوش‌شانس نیستند. بدون دسترسی آسان و روزمره به اطلاعات مربوط، ارتباط با فرصت‌ها می‌تواند برای خیلی‌ها چالش بزرگی باشد. پیشرفته شدن تلفن‌های همراه ارزان‌قیمت و مقرون‌به‌صرفه، روزانه برقراری ارتباط با دنیای پیرامون را برای میلیون‌ها نفر در سراسر جهان میسر می‌کند. اگرچه در برخی از کشورهای در حال توسعه، زنان در پایین پله‌‌های این نردبان هستند و به تلفن همراه دسترسی کمی دارند. حدود دو سال است که نوکیا با مشارکت GSMA و پشتیبانی از برنامه mWomen تلاش می‌کند تا شکاف جنسیتی موجود بین زنان و مردان برای برخورداری از تلفن همراه میان کشورهای در حال توسعه کمتر شود و شرایط اجتماعی، اقتصادی، سلامت، تحصیلی و مالی زنان بهبود پیدا کند. یکی از کارهایی که نوکیا در طی این مدت انجام داده، ارائه سرویس Nokia Life برای بازارهای نوظهوری مانند چین، اندونزی و نیجریه بوده است. نوکیا در تحقیقات گسترده جهانی در کشورهایی که درآمد کم یا متوسط دارند، به این نتیجه رسیده که درآمد خانواده و محل زندگی (در شهر یا روستا) از مهم‌ترین عوامل موثر در مالکیت تلفن همراه توسط زنان است. به طور مثال، زنان در مناطق شهری نسبت به زنان روستایی ۲۳ درصد احتمال بیشتری دارد که تلفن همراه داشته باشند؛ حتی اگر هر دو هم‌سن بوده و درآمد یکسانی داشته باشند یا سطح تحصیلات و موقعیت شغلی آنها مانند هم باشد. درآمد نیز تاثیر مشابهی در برخورداری از موبایل در میان زنان دارد. زنان در خانوارهایی که بیش از ۱۰۰ دلار در ماه درآمد اضافی دارند، ۱۳ درصد احتمال بیشتری دارد که تلفن همراه داشته باشند. سن، شغل و میزان تحصیلات نیز نقش مهم بازی می‌کند.هم‌اکنون تقریبا نیم‌میلیارد زن در کشورهای کم‌درآمد یا با درآمد متوسط، تلفن همراه دارند و بیش از ۲۵۰ میلیون زن تا به حال به موبایل دسترسی نداشته‌اند. طبق آماری که انجام شده است، این زنان دلایل مختلفی برای بی‌بهره بودن از موبایل عنوان کرده‌اند:۵۰ درصد از زنان قیمت بالای گوشی و خدمات ماهانه را دلیل اصلی دانسته‌اند. این زنان عموما از خانوارهایی هستند که درآمد مازاد برای خرید تلفن همراه یا پرداخت هزینه‌های ناشی از استفاده از سرویس‌های آن را ندارند. ۲۰درصد از زنان نیز در زندگی روزمره و شغل خود نیازی به استفاده از تلفن همراه نمی‌دیدند. بیشتر این زنان کسانی هستند که در روستا یا مناطق بومی زندگی می‌کنند و به اعضای خانواده و دوستان خود به راحتی دسترسی داشته و با آنها ارتباط برقرار می‌کنند. این درصد نیز به نوبه خود قابل توجه است. اما جالب است بدانید عده بسیار کمی که جمعیت آنها از ۳ درصد فراتر نمی‌روند، از دسترسی به فناوری و پیدا کردن مهارت در آن می‌هراسند. برخی مشکلات فرهنگی نیز دسترسی زنان به تلفن همراه را کم می‌کند. برخی از خانواده‌ها زن را از برخورداری از تلفن همراه برحذر می‌کنند. ۱۰ درصد از زنان نیز به علت دسترسی همیشگی به تلفن ثابت و استفاده از آن در طول روز چه در خانه و چه در محل کار، نسبت به داشتن تلفن همراه عدم نیاز می‌کنند.