همکاری یاهو مسنجر و MSN
در گذشته، افرادی که میخواستند با دوستان خود که از سرویس دیگر استفاده میکردند ارتباط برقرار کنند مجبور به اجرای همان برنامه (IM) خاص به صورت همزمان بودند یا از سرویسهایی مثل «تریلیان» برای اجرای هر دو آی.ام از یک برنامه استفاده میکردند. رویکرد جدید ،این امکان را به مشترک میدهد تا به اعضای هر دو شبکه دسترسی داشته باشد. یعنی فرد با استفاده از یکی از مسنجرها قادر به صحبت با افرادی در مسنجر دیگر نیز میباشد.در دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ سیستمهای انتقال پیام و گفتوگوی «یونیکس- لینوکس» به طور گسترده با هدف ایجاد ارتباط در اینترنت توسط مهندسین و اکادمیسنها مورد استفاده قرار میگرفت.
«AOL» اولین مسنجری بود که هم امکان حضور لیست افراد قابل دسترسی و هم قابلیت ارسال پیام از طریق شبکه خودش را با یکدیگر ترکیب کرد. در زمانی که AOL قریب به ۶میلیون مشترک داشت شرکتی به نام «میرابیلیس» «ICQ» را در نوامبر ۱۹۹۶ معرفی کرد و این اولین شرکتی بود که مفهوم آزاد بودن در اینترنت، خارج از شبکه AOL را مطرح ساخت و رقیبی برای AOL محسوب میشد.
بعد از این، اشکال مختلف مسنجر مثل «یاهو»، «ام.اس.ان»، «اکسایت»، «یوبیکو» ایجاد شدند که هر کدام پروتکل خاص خود را داشتند.. در همان زمان آی.بی.ام برای مسنجرها برنامهای طراحی کرد که کاربران میتوانستند به طور همزمان آی.امهای مختلفی را اجرا کنند. تلاشهای فراوانی برای یکسان سازی آی.امهای مختلف انجام شد، ولی بسیاری از این تلاشهای برای ایجاد استانداردهای یکسان برای ای امهای بزرگی چون یاهو،آ.او.ال و ام.اس.ان (مایکروسافت) به نتیجهای نرسید چرا که هر کدام به استفاده از پروتکل مخصوص خود ادامه میدهند.