این کنسول دستی تا قبل از عرضه Game Boy، از محبوبیت بالایی نزد کاربران برخوردار بود. حال طراحی جدید این محصول، از لحاظ ظاهری شباهت زیادی به نسخه دهه ۸۰ میلادی دارد اما به امکانات مدرن مجهز شده است. نینتندو در این کنسول از یک نمایشگر LCD رنگی و یک باتری قابل شارژ مجهز به درگاه USB-C استفاده کرده و ‌می‌تواند سه بازی Super Mario Bros، Super Mario Bros: The Lost Levels و Ball (نسخه مارو) را اجرا کند. همانند دیگر دستگاه‌‌ها‌ی گیم‌اند واچ که بعد از سال ۱۹۸۱ عرضه شدند، از این محصول جدید ‌می‌توان به‌عنوان یک ساعت آلارم (هشدار) استفاده کرد؛ با این تفاوت که در نسخه جدید از ۳۵ صحنه اسکرین سیور با تِم ماریو استفاده شده است.

اگرچه گیم‌اند واچ، اولین تجربه نینتندو در ارائه تجربه بازی ویدئویی نبود، اما جزو موفق‌ترین دستاوردهای این شرکت به شمار ‌می‌رفت و راه را برای عرضه سیستم سرگر‌می‌نینتندو (Nintendo Entertainment System) در سال ۱۹۸۵ و همچنین گیم بوی (Game Boy) در سال ۱۹۸۹ میلادی هموار کرد. بد نیست بدانید که گیم‌اند واچ، اولین سیستمی ‌بود که از دکمه‌‌ها‌ی جهت به شکل + بهره ‌می‌برد. همچنین برای اولین بار، تجربه بازی ویدئویی را در یک کنسول دستی برای کاربران فراهم ‌می‌کرد، چیزی که تولیدکنندگان بازی در دهه ۷۰ میلادی، نسبت به موفقیت و استقبال کاربران از آن تردید داشتند.