تعیین هویت با کد پستی ۱۰ رقمی
کاوه دولتی درخصوص پیشینه کدپستی ۱۰ رقمی تصریح کرد: کدپستی ۱۰ رقمی با این هدف که هر مکان (مسکونی، اداری یا تجاری) بر حسب موقعیت به‌صورت دقیق شناسایی شود، طراحی شده است. ابداع سیستم کدپستی برای شناسایی مقصد یک مرسوله بود. در تحقیقات تکمیلی نیز راهکاری برای شناسایی محدوده توزیع در مقصد پیشنهاد و طراحی شد تا به این ترتیب کدپستی به‌عنوان رمز تکمیلی نشانی، به نشانی‌های اعلام‌شده از ارسال‌کنندگان افزوده شود.
او با بیان اینکه با انتخاب گزینه رفرم پستی و مدرنیزاسیون پست توسط مجریان، کدپستی به یکی از مهم‌ترین و کارآمدترین ابزارهای موجود که در اختیار مجریان پستی قرار داشت تبدیل شد و در اغلب کشورها، مهندسی مجدد فرآیندهای پستی با تکیه بر قابلیت‌های این کد صورت گرفت، افزود: در ایران نیز در سال ۱۳۶۹ تفکر برداشت و ثبت اطلاعات مکانی در وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات شکل گرفت.
دولتی درخصوص دریافت خدماتی که مستلزم داشتن کدپستی 10 رقمی هستند، گفت: براساس ماده ۲ قانون الزام اختصاص شماره ملی و کد پستی مصوب سال ۱۳۷۶ مجلس شورای اسلامی، کلیه اشخاص حقیقی و حقوقی، وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها، شرکت‌ها و موسسات دولتی و وابسته به دولت، دانشگاه‌ها، بانک‌ها، شهرداری‌ها، نهادهای انقلاب اسلامی و نیروهای مسلح جمهوری اسلامی موظف هستند از کدپستی ۱۰ رقمی برای شناسایی افراد و محل کار یا سکونت آنها تبعیت کرده و آن را به کار گیرند. بنابراین ارائه هرگونه سرویس یا خدمات از سوی سازمان‌های یادشده، مستلزم دریافت کدپستی صحیح است.
او در پاسخ به این پرسش که چند درصد از اماکن کشور دارای کد پستی۱۰ رقمی هستند، گفت: در حال حاضر هر مکانی که توسط مرکز آمار و شرکت ملی پست شناسایی شده دارای کدپستی ۱۰ رقمی است مگر در مواردی که توسط سازمان‌های سرویس‌دهنده شناسایی نشده یا خارج از تعریف مکان (طبق قوانین) بنا شده است.
به گفته وی، علاوه بر مزایایی که برای کدپستی مطرح شد، داشتن این کد یکی از الزمات پروژه Gnaf است؛ زیرا با اتصال کدپستی به نقشه‌های پارسل‌بندی‌شده دیجیتالی، می‌توان سرویس‌های جدیدی در اختیار عموم گذاشت و ارائه خدماتی را که نیازمند داشتن آدرس دقیق است سهل‌تر کرد.
