به ادعای این تیم تحقیقاتی، این اثرات دائمی هستند. در این پروژه تحقیقاتی محققان با استفاده از یک اتاق آبی محیط امنی را برای کودکان مبتلا به اوتیسم ساختند تا این بیماران به آرامی در شرایط استرس‌زا قرار بگیرند تا در کنار یک درمانگر با ترس‌های خود مقابله کنند. این روش درمانی یک پسر ۱۱ ساله دبستانی به نام «هری مین‌وارینگ» (Harry Mainwaring) را قادر ساخت که با ترس‌های خود مقابله کرده و رفتار ملایمانه‌تری از خود نشان دهد.مطالعه دیگری نیز نشان می‌دهد که این روش درمانی برای برخی بزرگسالان مبتلا به اوتیسم نیز کارآمد است. در محیطی که محققان برای بیماران ساخته بودند ابزارهایی برای بروز برخی از ترس‌ها از قبیل ترس از زنبور، تاریکی، عروسک، پرواز، بالن، وسایل نقلیه عمومی، مدرسه و راه رفتن در اتاق وجود داشت. «هری مین‌وارینگ» با استفاده از کنترل‌گر آی‌پد در بخش‌های مختلفی از سناریوهای واقعیت مجازی قرار گرفت و در وضعیت تعریف شده باقی ماند. نتایج این آزمایش نشان داد که ۴۵ درصد از بیماران جوان ۶ ماه پس از انجام پروژه تاثیرات مثبت این روش را از خود بروز دادند. این روش درمانی همچنین توانست یک فارغ‌التحصیل مبتلا به اوتیسم که ۲۶ ساله است را نیز درمان کند. ترس وی این بود که نمی‌توانست در یک اتاق پیاده‌روی کند و واقعیت مجازی توانست وی را قادر سازد که بر ترسش غلبه کند. در این پروژه محققان دانشگاه نیوکاسل ۳۲ کودک ۸ تا ۱۴ ساله مبتلا به اوتیسم را مورد بررسی قرار دادند. این روش درمانی هنوز تنها در انگلیس در دسترس است.