این روبات‌ها به شکلی طراحی می‌شوند که بچه‌های اوتیستیک را به شیوه شخصی و متناسب با هر کودک درگیر کنند. با این حال، این درمان تنها در صورتی می‌تواند موثر واقع شود که روبات بتواند رفتار کودک را با دقت درک کند و سطح تمرکز و هیجان وی را طی دوره درمان، تجزیه و تحلیل کند. محققان آزمایشگاه رسانه‌ای موسسه فناوری ماساچوست(MIT)  یک شبکه یادگیری ماشین شخصی را طراحی کرده‌اند که به این روبات‌ها در برآورد علاقه و مشارکت یک کودک در طول جلسات درمان کمک می‌کند. محققان از داده‌های مربوط به هر کودک به‌طور اختصاصی و جداگانه استفاده می‌کنند. در نتیجه، این شبکه یادگیری عمیق به روبات‌ها برای درک پاسخ و واکنش هر کودک کمک می‌کند. این واکنش‌ها بعدها با ارزیابی کارشناسان انسانی تایید شد. «اوگی رودوویچ»، نویسنده اول این مطالعه و فوق دکترای شاغل در آزمایشگاه رسانه‌ای دانشگاه MIT توضیح می‌دهد: هدف بلندمدت ما ساخت روبات‌هایی نیست که جایگزین درمانگرهای انسانی شوند، بلکه درمانگرها را با اطلاعات کلیدی، محتواهای درمانی و همچنین تعاملات جالب و طبیعی‌تر بین روبات‌ها و کودکان مبتلا به اوتیسم کمک می‌کند.