فرستادن روبات‌ها به ماموریت‌های فضایی، هزینه کمتری دارد و هزینه‌های فرود آمدن و اجرای آنها در سطح سیارات و قمرها نیز بسیار کمتر از هزینه فرستادن فضانوردان است. مشکل اینجاست که حتی پیشرفته‌ترین روبات‌ها، عملکرد محدودی دارند و ماموریت‌های فضایی، آنقدر از زمین فاصله دارند که رسیدن سیگنال‌های رادیویی به روبات، دقیقه‌ها یا ساعت‌ها زمان می‌برد؛ در نتیجه، کنترل آنها از زمین ممکن نیست. به همین دلیل، هدف پروژه‌هایی مانند «مترون» (METERON) و پروژه‌های مشابه آن، ابداع سیستمی است که در آن، فضانوردان بتوانند در مدار باقی بمانند و روبات‌های روی سطح را از راه دور کنترل کنند. در این آزمایش جدید، گرست موفق شد هنگام کار کردن رولین جاستین روی مجموعه‌ای از پنل‌های خورشیدی، آن را با استفاده از یک تبلت که امکان بررسی زاویه دید روبات را فراهم می‌کند، از ایستگاه فضایی بین‌المللی کنترل کند. «نیل لی» (Neal Lii)، پژوهشگر ارشد مرکز هوافضای آلمان گفت: ما در این آزمایش، علاوه بر مدیریت همه اتصالات و حرکات روبات، بر هوش روبات در انجام دادن وظایف کوچک تمرکز داریم. هدف ما این است که نشان دهیم روبات‌ها می‌توانند همکاران باهوشی باشند و از عهده بررسی و انجام دادن دستورات انتزاعی فضانوردان برمی‌آیند. ما قصد داریم سادگی و امکان‌پذیری این تعامل را با وجود پیچیدگی وظایف بررسی کنیم.