حالات این روبات، به دو دسته تقلید و تماس چشم تقسیم می‌شوند که هر دو مورد، مبتنی بر دوربینی هستند که ویژگی‌های چهره را در زمان واقعی تشخیص می‌دهد و ردیابی می‌کند. «سیر» در حالت تقلیدی، محل قرار گرفتن ابروها، پلک‌ها و سر شخص را منعکس می‌کند. این حالت، بی‌نقص نیست زیرا معمولا روبات به خاطر وجود داده‌های بی‌نظم چهره، دچار لرزش می‌شود؛ اما این موارد در نسخه جدیدتر آن، اصلاح شده‌اند. حالت‌های طبیعی چهره انسان‌ها معمولا پرمعناتر هستند، اما این چهره کوچک با چشمانی که واقعی به نظر می‌رسند، تا حدودی از عهده تاثیرگذاری عمیق برمی‌آید. حالت تماس چشمی روبات، امکان تعامل بی‌وقفه با نزدیکترین شخص را فراهم می‌کند؛ اما این توانایی، مانند تماس چشمی روبات‌های دیگر نیست. نگاه کردن به «سیر»، مانند نگاه کردن به جلوه‌های بصری است و موجب احساس همدردی بیننده با این روبات می‌شود. این احساس، بیشتر ناشی از چهره طبیعی کودکانه و چشمان واقعی «سیر» است. این روبات، تنها یک پروژه هنری به‌شمار می‌رود؛ اما فناوری ورای ساخت آن، طوری است که می‌توان انتظار داشت در آینده به یک دستیار مجازی تبدیل شود. از روبات «سیر»، در کنفرانس «SIGGRAPH» در شهر ونکوور کانادا رونمایی شد.