محققان برای این آزمایش از تلفن‌های اندروید و سنسورهای این گوشی‌ها که ربطی به مکان‌یابی نداشتند، استفاده کردند. ابزارهای مورد استفاده آنها شتاب‌سنج بود که حرکت تلفن همراه را نشان می‌داد، یک مغناطیس‌سنج که به‌عنوان یک قطب‌نمای دیجیتال کار می‌کرد و یک ژیروسکوپ که چرخش را دنبال می‌کرد.  در حالت عادی این سنسورها برای کارهایی مانند تغییر جهت قرارگیری صفحه نمایش از افقی به عمودی یا برعکس کاربرد دارند. گورا نوبیر می‌گوید مردم نمی‌دانند که تلفن همراهشان با دسترسی به این سنسورها در برخی اوقات به‌طور بالقوه بهترین دستگاه جاسوسی به شمار می‌آیند.

محققان مسیر دستیابی به اطلاعات این سنسورها را یک اپلیکیشن نصب شده روی گوشی می‌دانند؛ اپلیکیشنی که با دسترسی به این سنسورها می‌تواند اطلاعات بسیار مهمی از کاربر را در اختیار صاحبان اپلیکیشن قرار دهد. محققان سپس نحوه چرخش‌ها و حرکت کاربران را با نقشه شهرها منطبق می‌کنند و از طریق آن حدس می‌زنند که کاربر الان دقیقا در کدام شهر و خیابان در حال حرکت است. با این حال به گفته آنها یافتن الگوریتم حرکت و سپس یافتن محل دقیق کاربر از روی آن فعلا در برخی شهرها خوب عمل می‌کند؛ مثلا در بوستون که خیابان‌ها دارای چرخش‌های منحصر به فرد و جاده‌های مدور منحصر به فرد است حدس زدن محل کاربر بسیار ساده‌تر است اما مثلا در منهتن نیویورک که خیابان‌ها حالت شبکه‌ای دارد کار بسیار سخت‌تر است.

با این حال با دریافت و تحلیل اطلاعات بیشتر توانایی ردگیری افراد راحت‌تر می‌شود به خصوص اگر رفتار روزانه شما تکرار شود. یک محقق در این زمینه می‌گوید:‌ اگر هر روز از یک مسیر گذر می‌کنید می‌توانیم محل زندگی یا کار شما را با دقت ۹۰‌درصد حدس بزنیم. محققان از دقت نتایج به دست آمده در این تحقیق شگفت‌زده شدند و معتقدند که با گذشت زمان دقت بیشتری برای تحلیل اطلاعات به دست می‌آید. یکی از محققان می‌گوید: ‌صادقانه بگویم ما انتظار چنین دقتی در تخمین محل افراد بدون GPS را نداشتیم. به نظر می‌رسد با دقیق‌تر شدن این ابزارها و استفاده آنها روی تلفن همراه این ابزار اولیه‌ای برای حمله به حریم خصوصی کاربران شود. گرچه این تحقیق روی گوشی‌های اندروید انجام گرفت اما محققان این دانشگاه می‌گویند گوشی‌های اپل نیز با دادن مجوزهای مشابه برای سنسورها از چنین قابلیتی برخوردارند.