در حقیقت، همین ویژگی‌ها که موجب می‌شوند بتوان از شکر برای آشپزی و طراحی استفاده کرد، کاربرد آن را در علم نیز ممکن می‌سازند. «دانشگاه ایلینوی در اربانا-شمپین»(UIUC) در آمریکا، اعلام کرده است که «متیو گلبر»(Matthew Gelber)، فارغ‌التحصیل دکترا و «روهیت بهارگاوا» (Rohit Bhargava)، استاد مهندسی زیستی این دانشگاه، نوعی چاپگر سه‌بعدی ابداع کرده‌اند که می‌تواند ساختارهای زیستی را با استفاده از شکر چاپ کند. درست است که چاپگرهای سه‌بعدی دیگری هم وجود دارند که با شکر کار می‌کنند اما در این چاپگر، از جایگزینی برای شکر استفاده شده که از چغندر به دست می‌آید. ساختار شکر، هنگام ذوب و چاپ شدن، سرد و سفت می‌شود و چارچوب محکمی به وجود می‌آورد که موجب می‌شود این ساختار، برای ساخت ابزار مورد نظر و حوزه‌های مربوط به سلامتی مانند مهندسی زیستی و پژوهش در مورد سرطان، کارآمد باشد. گروه پژوهشی این دانشگاه، در طراحی چاپگر خود، از تنظیمات بسیار خاصی استفاده کردند. این چاپگر، با کنترل دقیق سرعت، دما و فشار می‌تواند نوارهای پیچیده ایزومالت و لوله‌هایی را تولید کند که بدون سوزاندن شکر یا ایجاد ساختارهای بسیار شکننده، ساختارهای آلی را شبیه‌سازی می‌کنند. پس از پرورش بافت در چارچوب چاپ شده، شکر به آسانی حل می‌شود و ساختار آلی شکل گرفته را به جا می‌گذارد.