فارنت: امروزه شاهد عرضه گوشی‌های هوشمندی هستیم که ۶ یا حتی ۸ گیگابایت رم دارند اما رم بیشتر چه کاربردی دارد و آیا واقعا به این حجم از رم نیاز است؟ حافظه رم که گاهی در ایران آن را با کارت حافظه اشتباه می‌گیرند یک حافظه با دسترسی تصادفی (Random Access Memory) است که به‌طور خلاصه اطلاعات مورد نیاز اپلیکیشن‌های پراستفاده را درون خود به‌طور موقت برای پردازش واحد پردازنده مرکزی (CPU) نگه می‌دارد تا سرعت عمومی سیستم بالاتر برود. اولین گوشی اندرویدی که اچ‌تی‌سی به دو شکل T-Mobile G۱ و HTC Dream تولید کرد تنها ۱۹۲ مگابایت رم داشت. این مقدار رم هم‌رده سایر گوشی‌های هوشمند مثل پاکت‌پی‌سی‌های آن دوران بود. اولین آی‌فون هم که در سال ۲۰۰۷ معرفی شد تنها ۱۲۸ مگابایت رم داشت. این مقدار ظرف مدت ۱۰ سال به ۸ گیگابایت در گوشی وان‌پلاس ۵ یعنی حدود ۴۳ برابر رسیده است.

در حال حاضر وان‌پلاس ۵ با ۸ گیگابایت حافظه داخلی خود در مالتی‌تسکینگ از دیگر پرچمداران اندرویدی و حتی آی‌فون ۷ بهتر عمل می‌کند و می‌تواند اپلیکیشن‌های بیشتری را در پس‌زمینه نگه دارد. البته سرعت رم نیز مولفه مهمی است که سرعت نوشتن و فراخوانی از این حافظه را بیشتر می‌کند. در حال حاضر LPDDR۴ در اکثر پرچمداران اندرویدی به یک استاندارد تبدیل شده است. جان پول از شرکت Primate Labs سازنده اپلیکیشن بنچمارک مشهور Geekbench می‌گوید در واقع هرچقدر هم رم حجیمی در گوشی هوشمند استفاده کنیم این موضوع باعث کاهش سرعت یا کارآیی نمی‌شود، اما آیا چنین حجم بالایی واقعا نیاز است؟

مقدار رم مورد نیاز ما در گوشی‌های هوشمند رو به افزایش است. طبق آمار App Annie هر کاربر گوشی هوشمند به‌طور متوسط ۹ اپلیکیشن در طول روز و ۳۰ اپلیکیشن مختلف در طول ماه اجرا می‌کند. با نگاهی به بخش RAM گوشی گلکسی اس ۶ خود متوجه شدم سیستم و اپلیکیشن‌ها چیزی حدود ۹/ ۱ گیگابایت از ۳ گیگابایت رم این گوشی را اشغال کرده‌اند که با پاکسازی اپلیکیشن‌ها این مقدار به ۶/ ۱ گیگابایت کاهش می‌یابد. رم اشغال‌شده در گوشی‌های با حافظه رم بیشتر مثلا ۴ یا ۶ گیگابایت بیشتر است به این دلیل که سیستم سعی می‌کند برای افزایش سرعت باز شدن اپلیکیشن‌ها از مقدار بیشتری از رم استفاده کند. برخلاف تصور عمومی همیشه مقدار رم بلااستفاده بیشتر به معنی عملکرد بهتر نیست!

پول می‌گوید در حال حاضر نرم‌افزارها در حال بزرگ‌تر و پیچیده‌تر شدن هستند و همچنین دوربین گوشی‌ها نیز قادر به عکسبرداری‌های خام RAW با وضوح بالا بوده که برای پردازش این مقادیر اطلاعات نیاز به رم بالا است. با وجود این شاید ۸ گیگابایت با این شرایط هم بیش از حد نیاز هر کاربری باشد و می‌توان گفت ۴ گیگابایت برای رم گوشی‌های هوشمند اندرویدی کنونی کاملا کافی است. از آنجا که ارتقای رم از ۴ به ۶ یا حتی ۸ گیگابایت هزینه چندانی برای تولیدکنندگان ندارد آنها ترجیح می‌دهند مقادیر رم بالاتری را استفاده کنند تا روی کاغذ محصولشان بهتر از محصول متناظر رقیب به نظر برسد.

چرا رم بیشتر همیشه بهتر نیست؟

حالا که رم بیشتر باعث کاهش سرعت یا کارآیی گوشی نمی‌شود شاید با خودتان بگویید استفاده از ۸ یا حتی ۱۶ گیگابایت رم چه عیبی می‌تواند داشته باشد؟ پول می‌گوید: «هرچه رم بیشتری درون یک گوشی هوشمند قرار دهید به انرژی بیشتری نیاز خواهید داشت و به این ترتیب دوام شارژ باتری گوشی شما کاهش خواهد یافت. رم فارغ از اینکه تا چه حدی اشغال شده است حداکثر انرژی مورد نیاز خود را طلب می‌کند و به این ترتیب حتی اگر تنها یک اپلیکیشن در آن حضور داشته باشد یا کاملا خالی باشد باز هم همان مقدار انرژی را مصرف خواهد کرد.» به این ترتیب رم بلااستفاده کماکان در دوام شارژ گوشی شما تاخیر خواهد داشت. پس رم بیشتر می‌تواند گاهی تاثیر منفی نیز بر گوشی هوشمند شما داشته باشد.

جادوی اپل با آی‌فون!

با اینکه رم گوشی‌های اندرویدی در دو، سه سال اخیر از ۲ به ۴ و حالا به ۶ و ۸ گیگابایت جهش کرده‌اند کماکان پرچمداران اپل آی‌فون ۷ و آی‌فون ۷ پلاس تنها ۲ و ۳ گیگابایت رم دارند و با وجود این عملکرد مساوی یا بعضا بهتری هم از اکثر اندرویدی‌ها دارند؛ اما این چگونه ممکن است؟ دلیل عملکرد مشابه آی‌فون با دستگاه‌های اندرویدی مجهز به رم بیشتر تفاوت‌های ساختاری و اساسی بین مدیریت حافظه رم در دو پلت‌فرم اندروید و iOS است. اندروید از رویکردی با نام garbage collection یا جمع‌آوری زباله استفاده می‌کند درحالی‌که iOS از رویکرد reference counting یا شمارش مرجع بهره می‌برد. با اینکه در مورد اینکه کدام روش بهتر عمل می‌کند نظرات متعددی وجود دارد اما همگی قبول دارند که روش اول برای عملکرد بدون مشکل به مقدار رم بیشتری نیاز دارد. با وجود تفاوت این دو رویکرد هر دو پلت‌فرم یک سیستم مدیریت حافظه دارند که نحوه عملکرد رم را دیکته می‌کند. به همین دلیل شاید با افزودن مقدار بیشتر رم لزوما عملکرد بهتر را شاهد نباشید و باید برای بهبود عملکرد سیستم مدیریت رم را نیز تغییر دهید. در تحقیقی که DigitalTrends انجام داده متاسفانه اپل و هوآوی در این مورد پاسخی نداده و ال‌جی و اچ‌تی‌سی نیز تمایلی به شرکت در این تحقیق نداشته‌اند.

رم را آزاد کنید!

همان‌طور که گفتیم باور عمومی این است که میزان حافظه رم خالی بیشتر همیشه بهتر است. راستش را بخواهید این اعتقاد در دوران پی‌سی‌ها با حافظه رم محدود درست بود و تا حدی برای گوشی‌های اندرویدی ارزان‌قیمت با حافظه رم کم نیز صادق است اما در سایر موارد باوری اشتباه محسوب می‌شود. «کارا» می‌گوید این باور امروزه اشتباه است و در واقع در گوشی‌های هوشمند معمولا برعکس آن صادق است! همچنین اگر عادت دارید به‌صورت مرتب در منوی مالتی‌تسکینگ اپلیکیشن‌های باز را می‌بندید بهتر است بدانید این‌کار نیز نه‌تنها تاثیر مثبتی ندارد بلکه می‌تواند تاثیر منفی در عملکرد گوشی‌تان داشته باشد. بستن اپلیکیشن‌ها در پس‌زمینه دوام شارژ باتری را افزایش نخواهد داد و سرعت گوشی را بیشتر نخواهد کرد. درست است که پروسه‌های پس‌زمینه همیشه در حال مصرف باتری هستند اما این پروسه‌ها بدون توجه به اینکه صفحه اپلیکیشن را از منو ببندید یا خیر، در حال اجرا باقی خواهند ماند. همچنین اجرای اپلیکیشن‌ها از حافظه داخلی به انرژی بیشتری نسبت به اجرا از حافظه رم نیاز دارد و به همین دلیل اگر اپلیکیشن‌ها را در رم نگه دارید دوام شارژ گوشی شما بهبود خواهد یافت.