- «تو یخچال چندتا هست.نمیشه یکیش را به من بفروشید؟»

+ «اونها فروخته شده.صاحب داره!»  

- «عصر بیام مرغ داری؟»

+ «شاید».تلفنش را از جیب پیراهنش بیرون می‌کشد: «شماره تلفنت رو بده.چندتا می‌خوای؟» این فروشنده از اعلام قیمت قاطع مرغ خودداری می‌کند و می‌گوید: «همان عصر بهت می‌گویم چند.حالا ۴۰ هزار تومان یا زیر ۴۰ هزار تومان برایت مرغ می‌آورم.نگران نباش.»

تصویر دوم؛ خیابان کارگر شمالی.یخچال فروشنده تا نصفه از مرغ پر شده و دو مشتری جلوی صندوق ایستاده‌اند.این مرغ‌فروشی کیلویی ۳۷هزار تومان نرخ زده است و در پاسخ به این سوال که آیا ۵۰ کیلو مرغ برای فروش داری؟ با لحن شوخی می‌گوید: «۵۰ کیلو یک سوم فروش روزانه من است.ولی شماره‌ا‌‌‌ت را بگذار شاید برایت پیدا کردم.»

تصویر سوم؛ خیابان سنایی.شاگرد مغازه سبدهای مرغ را در پیاده‌رو ردیف‌ کرده است. «مرغ کیلویی ۳۷هزار و ۵۰۰.همین الان هم می‌تونی بری تو مغازه حساب کنی.تازه است.» صاحب مغازه بیرون می‌آید و می‌گوید: «اگر مرغ می‌خواهی بفرمایید اگر نه لطفا زحمت را کم کنید!» مشاهدات میدانی «دنیای‌اقتصاد» از سطح شهر نشان می‌دهد عملا بازار مرغ رها شده است.از سال گذشته که مشکل نهاده‌های دامی برجسته‌تر شد میزان تولید مرغ گوشتی کاهش داشته است. در سال ۹۸، حدود۲میلیون و ۷۰۰هزار قطعه مرغ گوشتی تولید شده که بر اساس این آمار سرانه مصرف ایرانیان سالانه ۳۲ کیلوگرم بوده است.اما جست‌وجوها و گفت‌وگوهای «دنیای‌اقتصاد» از مرغ‌دارها نشان می‌دهد در دو سال گذشته به سبب کمبود خوراک طیور کاهش تولید قابل‌توجهی اتفاق افتاده است.از طرفی افزایش هزینه‌هایی مثل حمل‌ونقل و پول کارگر باعث شد قیمت تمام شده محصول افزایش یابد، اما دولت همچنان بر نرخ دستوری ۲۴هزار و ۹۰۰تومان اصرار دارد. در سطح شهر هم میادین به عرضه مرغ دولتی می‌پردازند و خرده‌فروشی‌ها به فروش مرغ با قیمت آزاد؛ اولی با صف‌ مردم روبه‌رو است و دومی هیچ مشکلی ندارد.شکاف قیمتی بیش از ۱۰هزار تومانی نرخ دولتی و آزاد باعث شده واسطه‌ها در بازار مرغ فعال‌تر عمل کنند و بازار را به سمتی ببرند که برای خرید مرغ باید سفارش و شماره تماس داد و سروقت بر سر قرار حاضر شد.