گزارش میدانی «دنیای اقتصاد» از بازار پارچه فروشان میدان مولوی
محبوبیت فاستونی؛ مقبولیت پارچه ترک
ارزان‌ترین‌ها پرمشتری اند
خیلی از بانوان تمایل دارند لباس آماده بخرند. از مزون‌ها یا فروشگاه‌های شیک و مجلسی سطح شهر. اما هنوز هم بسیاری هستند که دوست دارند خودشان در صفر تا صد دوخت لباسشان مشارکت داشته باشند؛ از انتخاب مدل و رنگ و جنس پارچه گرفته تا انتخاب دکمه و زیپ و... شاید رمز و راز متفاوت بودن خود را در این می‌دانند که البسه‌شان را از مدل‌های از پیش ساخته شده بازار انتخاب نکنند. هرکس چنین باوری دارد و به دنبال پارچه‌ای با قیمت مناسب است حتما پاساژ مولوی از جمله مکان‌هایی است که به آن سر می‌زند. اخوان از فروشندگان این بازار است که می‌گوید این روزها با کاهش قدرت خرید مردم تمایل اکثر بانوان به انتخاب پارچه‌های ارزان‌تر است. به گفته او فروش پارچه‌های ارزان ۵۰ درصد بیشتر شده اما پارچه‌های گران‌قیمت با کاهش ۹۰ درصدی مشتری روبه‌رو شده‌اند. از سوی دیگر حراجی فروش‌های پارچه در این بازار با رونق بیشتری روبه‌رو هستند. از او در مورد ارزان‌ترین و گران‌ترین پارچه موجود در بازار مولوی می‌پرسم. می‌گوید پارچه مانتویی هر متر ۴۰ تا ۵۰ هزار تومان ارزان‌ترین پارچه و پارچه ترک متری ۳۵۰ هزار تومان هم‌اکنون گران‌ترین پارچه موجود در مغازه اوست. اخوان می‌گوید خیلی از مشتری‌ها نسبت به اسم «پارچه ترکیه‌ای» حساسیت ویژه‌ای دارند و تصور می‌کنند هر پارچه‌ای که اسم ترکیه‌ای را روی خود داشته باشد لزوما کیفیت بهتری هم دارد. به گفته او همین مساله موجب شده برخی از فروشندگان از آن سو‌ءاستفاده کرده و پارچه چینی را به جای پارچه ترک بفروشند.
دو برابر گران شد
از سال گذشته تاکنون به ویژه با افزایش قیمت دلار بسیاری از اجناس بازار به ویژه کالاهای وارداتی گران شدند. به خصوص این روزها که نرخ دلار روزانه بالا می‌رود قیمت بسیاری از اجناس هم روز به روز تغییر می‌کند. عرفان یکی از فروشندگان بازار مولوی با اشاره به این موضوع می‌گوید از آن جایی که تقریبا ۹۰ درصد پارچه‌های موجود چینی هستند قیمت دلار تاثیر مستقیمی روی قیمت آنها دارد. او در مورد چرخه تولید تا فروش پارچه می‌گوید: ما پارچه را از عمده فروشان می‌خریم، آنها هم پارچه را از تجار بزرگ و واردکنندگان. قیمت دلار از ابتدا یعنی از آن جایی که تجار بزرگ پارچه را از خارج وارد می‌کنند و سپس در مرحله بعدی در عمده فروشی و قیمتی که ما از آنها می‌خریم به گرانی پارچه منجر می‌شود و ما هم مجبوریم پارچه را به قیمتی به مشتری و مزون‌ها بفروشیم که بتوانیم پس از آن با پول به دست آمده پارچه جدید بخریم. بنابراین این ادعا که گاهی گفته می‌شود پارچه خرید سابق است و ما گران فروشی می‌کنیم درست نیست چون پول پارچه قرار است خرج خرید پارچه جدید شود. همین سوال را از اخوان می‌پرسم، او نظر دیگری دارد. اخوان می‌گوید درست است که باید مبلغ خرید پارچه صرف جنس جدید شود اما گاهی فروشندگان یک پارچه را تا ۲۰۰ یا ۳۰۰ درصد گران تر می‌فروشند. اگر پارچه‌ای به هر دلیلی در بازار کم باشد این بهانه‌ای به دست برخی فروشندگان می‌دهد تا آن را چندبرابر گران تر بفروشند.
کو آن همه مشتری؟
بازار پارچه مولوی روزگاری محل پرازدحامی بود که جای سوزن انداختن در آن نبود. به ویژه در روزهای آخر اسفند و تعطیلات نوروز که با بهارطبیعت رخ و لباس مردمان هم نو می‌شود. اما امسال سالی استثنایی بود. ویروس کرونا تاب و توان بازار را گرفت. اسفند ماه به دلیل شیوع ویروس کرونا بازار رونقی نداشت و در ماه‌های فروردین و اردیبهشت هم کرکره مغازه‌ها پایین بود. این روزها هم کسادی بازار با موج دوم کرونا ادامه دارد. اخوان می‌گوید: در همین ۵ دقیقه‌ای که من مشغول صحبت با شما هستم مشتری نداشتم، در حالی‌که سال گذشته همین موقع ظرف ۵ دقیقه ۱۰۰ نفر وارد پاساژ می‌شد، از این تعداد ۱۰ نفر وارد مغازه ما می‌شدند و لااقل ۲ نفر پارچه می‌خریدند. او گرچه کرونا را عامل اصلی این خلوتی و کسادی می‌داند اما ادامه می‌دهد کرونا ۸۰ درصد و گرانی‌ها ۲۰ درصد در رکود بازار نقش دارند. واردات بی رویه پارچه، صنعت نساجی را با رقیب قدرتمندی روبه‌رو کرد که در نهایت پارچه‌های وطنی را بر زمین زد. این را شاید بتوان اولین ضربه به بازار پارچه دانست اما این روزها ضربه دوم حاصل همدستی کرونا و نرخ دلار است؛ پارچه‌ها هر روز گران‌تر می‌شود و به دلیل ویروس کرونا بازار هر روز خلوت‌تر.
