زندگی در نظامهای تمامیتخواه، گاهی به چنان پوچی و تناقضی میرسد که تنها راه مواجهه با آن، طنز است. از پیرمردی که بابت کودکی نداشتهاش از استالین تشکر میکند تا زنی که سالهاست دستمالهایش را به خشکشویی میسپارد و مردی که خیانت را به بهای یک شانه تخممرغ نادیده میگیرد.
زندگی در نظامهای تمامیتخواه، گاهی به چنان پوچی و تناقضی میرسد که تنها راه مواجهه با آن، طنز است. از پیرمردی که بابت کودکی نداشتهاش از استالین تشکر میکند تا زنی که سالهاست دستمالهایش را به خشکشویی میسپارد و مردی که خیانت را به بهای یک شانه تخممرغ نادیده میگیرد.
زندگی در نظامهای تمامیتخواه، گاهی به چنان پوچی و تناقضی میرسد که تنها راه مواجهه با آن، طنز است. از پیرمردی که بابت کودکی نداشتهاش از استالین تشکر میکند تا زنی که سالهاست دستمالهایش را به خشکشویی میسپارد و مردی که خیانت را به بهای یک شانه تخممرغ نادیده میگیرد.
اخبار
اندیشه
یکشنبه، ۲۸ بهمن ۱۴۰۳
بازخوانی خاطرات «چوئن لای» درباره آغاز رابطه چین و آمریکا؛
وقتی در اوایل ماه فوریه، شرکت چینی «دیپسیک» از نرمافزار هوشمصنوعی خود رونمایی کرد و در طول یک شب صدها میلیارد دلار به شرکتهای آمریکایی خسارت وارد کرد، بدونشک چینیها از تدبیر نخستوزیر اسبق خود، «چوئن لای» که شیوه مذاکره با آمریکا را تدوین کرد و آن را به سرانجام رساند، احساس غرور کردند.
شاید گاهی اوقات بشنویم که عدهای استدلال میکنند برخی از بخشها آنقدر حیاتی هستند که نباید به دست بازار سپرده شوند و دولت برای حفظ منافع عمومی باید آنها را ملی کند. آنها معتقدند که خطرناک است اگر شرکتهای سودجو، آب، خدمات بهداشتی یا سایر کالاهای ضروری را تامین کنند. در مقابل، ممکن است افرادی با گرایشهای راستگرا استدلال کنند که مقامات دولتی نیز به دنبال منافع شخصی خود هستند و مستعد فسادند. در نتیجه، بحث به اینجا کشیده میشود که آیا فساد بخش دولتی بدتر از فساد بخش خصوصی است یا خیر؟