دنیای اقتصاد -گروه تاریخ و اقتصاد:
در پایان نوامبر۱۹۸۶، دوست قدیمیام، دیوید ابشایر، مرا همانطور که از زمان ورودم به دیوان هر سال انجام داده بود، به شام شکرگزاری در خانهاش دعوت کرد. دیوید تا آن زمان بهعنوان سفیر آمریکا در ناتو منصوب شده بود. بنابراین شام در محل اقامت رسمی او، ترامن هال نزدیک بروکسل برگزار شد. شام امسال خاص بود؛ زیرا به نوعی شام خداحافظی محسوب میشد. دیوید تا آن زمان استعفای خود را بهعنوان سفیر از ژانویه آینده اعلام کرده بود و قصد داشت به مرکز مطالعات استراتژیک و بینالمللی (CSIS)، اندیشکدهای که سالها پیش با ادمیرال آرلی بورک به کمک یکدیگر بنیانگذاری کرده بودند، بازگردد. موضوع دیگری که بسیار مورد بحث قرار گرفت -و این تعجبآور نبود- سیاست بود. حدود سههفته پیش از آن، مجله لبنانی به نام الشراع گزارش داده بود که ایالات متحده به ازای آزادی گروگانهای آمریکایی که توسط حزبالله در لبنان نگهداری میشدند، سلاح به ایران فروخته است. به نظر میرسید این اطلاعات توسط تندروها در تهران که مانند کاشانی خواهان هیچ تماسی بین ایران و ایالات متحده نبودند، افشا شده باشد. داستان به زودی توسط سخنگوی مجلس علنا تایید شد.